Inspiria - Shiva, Cranio Randagio, Parix Hilton

SH, il peso della vita spacca i femori

Uno sputo nei secoli, tramuto figli in discepoli

Al teatro della fine c'è la morte che ti meriti

Ora zitto e guarda come danzano gli scheletri

Credici, che adesso ne ho 16

La musica sarà l’unica a resistere nei secoli

Ascesa di demoni, il cielo sarà in fiamme

Una pioggia di sangue, il fuoco inghiottirà i più deboli (deboli!)

Varco mondi perversi in sogni di premonizioni

Sadico sradico punizioni e carico munizioni

Convivo col panico pratico di uccisioni

Le notti insonni non risarciranno i giorni buoni

E ora che sono esanime

Disegno semicerchi sulle pagine

Se mi cerchi mi trovi al margine più nero

In questo sentiero mi nutro di lacrime, unico

Balleremo un musical sulla tua lapide

Umani così bravi in chiacchiere, strappo le vostre facce

Me le indosso come fossero maschere

Niente infrange la musica

L’unica vera

Mi vedrò in tunica nera

Che parlo alla luna

L’ultima sera

Noi non siamo vivi (loro vogliono)

L’aria che respiri (e si bevono)

Lacrime dai vivi (ci trasformano)

In pagine dei libri

Un uomo debole, fra resta debole tutta la vita

Solo col suo debole per droga e figa

Se si spappola il femore fra il peso della vita

Lo riduce in cenere

Bacco, tabacco e venere

Il flow è malato e spara tipo ra-ta-ta

Parlo con satana e mi chiudo in casa con doppia mandata, fra

Il sapore del dolore in una lacrima

La mia anima sembra carbone

Rende scure le vie del signore, la sua religione

Non voglio sconto

Fanculo a chi mi rema contro e

Tu sei qui per uno scopo o perché

Ai tuoi si è rotto il condom?

Disegno simboli su tutto il corpo

Mi contorco, questi stronzi ti odiano da vivo e ti amano da morto

Grido in faccia a Dio, gli esce il sangue dagli occhi

Mi infilo in bocca un trip e parlo con i morti

In viaggio con i corvi, una croce con i cerotti

In questa vita di dolore che ci piace come a Jhonny Moviz

Noi non siamo vivi (loro vogliono)

L’aria che respiri (e si bevono)

Lacrime dai vivi (ci trasformano)

In pagine dei libri

Vorrei tanto dire squad

Ma non ho una squad

Vorrei tanto dire gang

Ma non ho una gang

Sono solo come un cane con un carrillon

Suona triste in una stanza proprio come me

Sto, fra tossici e puttane come i primi blues man

Dalle prime impennate sopra i primi booster

La ruota gira solo nelle giostre giuste

Ma la mia vita è un parco di montagne russe

E deraglio fino a quando cado giù dai binari

Kirikù contro Karabà

Rimo bimbo prodigio

Vi libero dai mali

Mi libbro così in alto che da qui sono cricco ai Balcani

Giro con chicco squartacani e spicco in piazza per la stazza come Ashville in

fette

David di donatello

Tu fai soldi e vali un cazzo Donatella

Sta penisola ma che bella

Più fai pena più ti paga, puttanella

Nel buio pesto della cella

Nelle mie cervella ho cento ottanta mila modi per mutilarvi con la penna

Scrivo papiri contati negli inferi senza la paga per un napajiri

Faccio a mazzate con i demoni che c’ho nel capo come fra sciiti e sunniti

T’ha già detto «biv, aggia capì se me posso fidà»

Te che dici che stando a quello che scrivi

Stai col mancì come al v come tutti i tuoi amici

Non siete rapper

Ma meretrici

Libera i cani, Smithers!

Noi non siamo vivi (loro vogliono)

L’aria che respiri (e si bevono)

Lacrime dai vivi (ci trasformano)

In pagine dei libri

SH, het gewicht van de taille splitst de dijbenen

Een spuug door de eeuwen heen, ik verander kinderen in discipelen

In het theater van het einde is de dood die je verdient

Hou nu je mond en kijk hoe de skeletten dansen

Geloof ons, ik ben nu 16

Muziek zal de enige zijn die door de eeuwen heen blijft bestaan

Opkomst van demonen, de lucht zal in vuur en vlam staan

Een regen van bloed, het vuur zal de zwaksten (zwakke!)

Ik doorkruis perverse werelden in dromen van voorgevoelens

Sadistische straffen ontwortelen en munitie laden

Ik leef met de praktische paniek van moorden

Slapeloze nachten maken goede dagen niet goed

En nu ik levenloos ben

Ik teken halve cirkels op de pagina's

Als je me zoekt, vind je me aan de zwartste rand

Op dit pad voed ik me met tranen, uniek

We dansen op een musical op je grafsteen

Mensen zijn zo goed in small talk, ik trek je gezichten eruit

Ik draag ze alsof het maskers zijn

Niets breekt de muziek

De enige echte

Ik zie mezelf in een zwarte tuniek

Dat ik tot de maan spreek

Afgelopen nacht

We leven niet (ze willen)

De lucht die je inademt (en drinkt)

Tranen van de levenden (transformeer ons)

In boekpagina's

Een zwakke man, tussen blijft zijn hele leven zwak

Alleen met zijn voorliefde voor drugs en poesje

Als je het dijbeen verplettert tussen het gewicht van de taille

Het reduceert het tot as

Bacchus, tabak en Venus

De stroom is ziek en schiet als ra-ta-ta

Ik praat met Satan en sluit mezelf op in het huis met een dubbele verzending, tussen

De smaak van pijn in een traan

Mijn ziel lijkt op kolen

Het verduistert de wegen van de heer, zijn religie

Ik wil geen korting

Fuck degenen die tegen mij roeien en

Je bent hier met een doel of waarom

Is je condoom kapot?

Ik teken symbolen over mijn hele lichaam

Ik kronkel, deze klootzakken haten je levend en houden van je dood

Ik huil in het aangezicht van God, er komt bloed uit zijn ogen

Ik stop een trip in mijn mond en praat met de doden

Op reis met kraaien, een kruis met lapjes

In dit leven van pijn houden we van Jhonny Moviz

We leven niet (ze willen)

De lucht die je inademt (en drinkt)

Tranen van de levenden (transformeer ons)

In boekpagina's

Ik zou graag ploeg zeggen

Maar ik heb geen team

Ik zou willen zeggen bende

Maar ik heb geen bende

Ik ben net een hond met een beiaard

Klinkt triest in een kamer zoals ik

Ik ben, tussen junkies en hoeren als de eerste bluesman

Van de eerste wheelies over de eerste boosters

Het wiel draait alleen in de juiste ritten

Maar mijn leven is een achtbaanpark

En ontsporen tot ik van de rails val

Kirikù tegen Karaba

Rijmend wonderkind

Ik bevrijd je van het kwaad

Ik zweef zo ​​hoog dat ik vanaf hier een jack naar de Balkan ben

Rond met graan squartacani en prominent op het plein voor de tonnage als Ashville in

plakjes

David door donello

Je verdient geld en je bent een shit waard Donatella

Het is een schiereiland, maar hoe mooi?

Hoe meer medelijden je hebt, hoe meer het je betaalt, kleine teef

In het pikkedonker van de cel

In mijn hoofd heb ik honderdtachtigduizend manieren om je te verminken met de pen

Ik schrijf papyri geteld in de onderwereld zonder te betalen voor een napajiri

Ik sloeg met de demonen in mijn hoofd zoals tussen sjiieten en soennieten

Hij heeft je al gezegd "biv, aggia begreep het als ik je kan vertrouwen"

Wat zeg je dat volgens wat je schrijft?

Blijf bij links zoals in v zoals al je vrienden

Je bent geen rapper

maar hoeren

Bevrijd de honden, Smithers!

We leven niet (ze willen)

De lucht die je inademt (en drinkt)

Tranen van de levenden (transformeer ons)

In boekpagina's