Ai fantasmi - Shiva

Aspettati il fango

Su ogni fiore di Maggio

Il canto che arriva dall’alto del cuore più marcio

Siedi e mettiti a tuo agio

Preparati al viaggio

Nel mio mondo senza ritorno né atterraggio

E mamma, ha dato vita a un ragazzo

Cronache di pestaggio

Che questa vita ha dato un ragazzo

L’ho capito ma sorpito con cura qualsiasi calcio

Con cui ho costruito la mia armatura di ghiaccio

Ha fatto così tanto male quando mi ha colpito

Che ha tolto il sorriso

Ma veder lo schifo serve a godersi il paesaggio

Poi sconfitto il buio con ogni mio raggio

E sangue, nonostante ho dato il cuore mio a chi era malvagio

Perché se non parlo il mio silenzio è saggio

Perché se non parlo il mio silenzio è saggio

Lungo il mio cammino ho tolto le persone intralcio

Quindi ho evitato tutti lungo il mio passaggio

Perché solo se ho la vita a pezzi, apprezzi ciò che faccio

Non conta più la musica, ma il personaggio

Ho perso il senno e il sonno, cazzo loro sanno

Arriva il giorno, un’altra notte che non dormo

E baby, se non ti scrivo è perché ti disturbo

Il mondo mi ha fottuto e mi ha reso molto più furbo

Vedi, se non soffri il karma aspetterà il tuo turno

Non è colpa mia se questo cielo non è più azzurro

L’ansia taglia come burro la mia calma

E' la mia anima che parla

Pratica e sradica il diaframma

Questa musica è la mia armatura, ma anche la mia arma

Sono protetto, ho un grilletto in bocca e un colpo in canna

'Non stare più male' vallo a dire a mamma

Non mi stupisco se il cielo si infiamma

Nutro questo fuoco con la tua ignoranza

Li ricopro di benzina e attendo l’incendio del karma, io

E' la storia di un bambino troppo strano per stare nel mondo

E fin troppo grande per fare il bambino

Voglio che il mio sangue caldo bruci nel camino

Mentre canto nelle prime luci del mattino

Quest’ansia è un martirio

Tanto che toglie il respiro

Troppo in alto per toccar l’asfalto lungo il mio cammino

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Non puoi sconfiggere tutte le vipere di questo mondo

Anche se vivere in un sogno fra, ti terrà lontano perché

La mia vita è scura

La mia armatura è un convoglio

Io la difendo e muoio, ma mi porterà lontano

Non darmi ragione anche se so quanto la voglio

Affogo nell’orgoglio come fosse petrolio

Siamo fatti d’un bisogno all’ultimo piano del mondo

Le mie ali si spalancheranno, piano, plano

Sono strano, ma tengo in mano un dono

Io, senza cosa sono, io, senza non funziono

Pensa, molla il peso che ti stressa e prendi il volo

Ali di condensa, nell’essenza mi elevo dal suolo

Un uomo che è più finto della sua stessa esistenza

Questa roba è troppo intensa, mica un suono

L’anima è diversa se cresce nell’abbandono

E questa luce è troppo intensa quando il buio resta solo

Non vi perdono

E fin troppo grande per fare il bambino

Voglio che il mio sangue caldo bruci nel camino

Mentre canto nelle prime luci del mattino

Quest’ansia è un martirio

Tanto che toglie il respiro

Troppo in alto per toccar l’asfalto lungo il mio cammino

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Verwacht modder

Op elke bloem van mei

Het lied dat uit de top van het meest verrotte hart komt

Ga zitten en maak het je gemakkelijk

Bereid je voor op de reis

In mijn wereld zonder terugkeer of landing

En mama, ze is bevallen van een jongen

Kronieken van slagen

Dat dit leven een jongen gaf

Ik begreep het, maar ik ben blij met elk voetbal

Waarmee ik mijn ijspantser heb gemaakt

Het deed zo'n pijn toen het me trof

Wat de glimlach wegnam

Maar het zien van de afschuw dient om van het landschap te genieten

Dan versloeg het donker met elke straal van mij

En bloed, hoewel ik mijn hart gaf aan degenen die slecht waren

Want als ik niet spreek, is mijn stilzwijgen wijs

Want als ik niet spreek, is mijn stilzwijgen wijs

Onderweg heb ik mensen uit de weg geruimd

Dus ik vermeed iedereen op mijn weg

Want alleen als mijn leven in stukken ligt, waardeer je wat ik doe

Het is niet langer de muziek die telt, maar het karakter

Ik verloor mijn verstand en slaap, ze weten het verdomme

De dag komt, weer een nacht dat ik niet slaap

En schat, als ik je niet schrijf, is dat omdat ik je lastig val

De wereld heeft me verpest en me zoveel slimmer gemaakt

Kijk, als je geen karma lijdt, wacht het op je beurt

Het is niet mijn schuld dat deze lucht niet langer blauw is

Angst snijdt mijn kalmte als boter

Het is mijn ziel die spreekt

Oefen en roei het diafragma uit

Deze muziek is mijn wapenrusting, maar ook mijn wapen

Ik ben beschermd, ik heb een trekker in mijn mond en een schot in de loop

'Voel je niet meer rot', vertel het aan mama

Het verbaast me niet als de lucht ontbrandt

Ik voed dit vuur met jouw onwetendheid

Ik bedek ze met benzine en wacht op het verbranden van karma, ik

Het is het verhaal van een kind dat te vreemd is om op de wereld te zijn

Hij is te oud om een ​​baby te zijn

Ik wil dat mijn hete bloed in de open haard brandt

Terwijl ik zing in het vroege ochtendlicht

Deze angst is een martelaarschap

Zo erg dat het je de adem beneemt

Te hoog om het asfalt langs mijn pad te raken

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Je kunt niet alle adders in deze wereld verslaan

Zelfs als je in een droom tussen leeft, zal het je weghouden omdat

Mijn leven is donker

Mijn pantser is een konvooi

Ik verdedig het en sterf, maar het zal me ver brengen

Ben het niet met me eens, ook al weet ik hoe graag ik het wil

Ik verdrink in trots alsof het olie is

We zijn gemaakt van een behoefte op de bovenste verdieping van de wereld

Mijn vleugels zullen wijd spreiden, langzaam, zweven

Ik ben raar, maar ik heb een geschenk vast

Ik, zonder wat ik ben, ik, zonder dat, ik werk niet

Denk na, laat het gewicht los dat je stress geeft en neem de vlucht

Vleugels van condensatie, in wezen verrijs ik uit de grond

Een man die meer nep is dan zijn eigen bestaan

Dit spul is te intens, geen geluid

De ziel is anders als ze groeit in verlatenheid

En dit licht is te fel als de duisternis alleen is

ik vergeef je niet

Hij is te oud om een ​​baby te zijn

Ik wil dat mijn hete bloed in de open haard brandt

Terwijl ik zing in het vroege ochtendlicht

Deze angst is een martelaarschap

Zo erg dat het je de adem beneemt

Te hoog om het asfalt langs mijn pad te raken

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta

Karma, ra-ta-ta