Acadian Driftwood - Shawn Colvin

The war was over and the spirit was broken

The hills were smokin' as the men withdrew

We stood on the cliffs

Oh, and watched the ships

Slowly sinking to their rendezvous

They signed a treaty and our homes were taken

Loved ones forsaken

They didn’t give a damn

Try’n' to raise a family

End up the enemy

Over what went down on the plains of Abraham

Acadian driftwood

Gypsy tail wind

They call my home the land of snow

Canadian cold front movin' in

What a way to ride

Oh, what a way to go

Then some returned to the motherland

The high command had them cast away

And some stayed on to finish what they started

They never parted

They’re just built that way

We had kin livin' south of the border

They’re a little older and they’ve been around

They wrote a letter life is a whole lot better

So pull up your stakes, children and come on down

Fifteen under zero when the day became a threat

My clothes were wet and I was drenched to the bone

Been out ice fishing, too much repetition

Make a man wanna leave the only home he’s known

Sailed out of the gulf headin' for Saint Pierre

Nothin' to declare

All we had was gone

Broke down along the coast

But what hurt the most

When the people there said

«You better keep movin' on»

Everlasting summer filled with ill-content

This government had us walkin' in chains

This isn’t my turf

This ain’t my season

Can’t think of one good reason to remain

We worked in the sugar fields up from New Orleans

It was ever green up until the floods

You could call it an omen

Points ya where you’re goin'

Set my compass north

I got winter in my blood

Acadian driftwood

Gypsy tail wind

They call my home the land of snow

Canadian cold front movin' in

What a way to ride

Ah, what a way to go

De oorlog was voorbij en de geest was gebroken

De heuvels rookten toen de mannen zich terugtrokken

We stonden op de kliffen

Oh, en naar de schepen gekeken

Langzaam zinkend naar hun rendez-vous

Ze tekenden een verdrag en onze huizen werden ingenomen

Verlaten dierbaren

Het kon ze geen donder schelen

Probeer een gezin te stichten

Eindig met de vijand

Over wat neerging op de vlakten van Abraham

Acadisch drijfhout

Zigeuner wind in de rug

Ze noemen mijn huis het land van de sneeuw

Canadees koufront komt binnen

Wat een manier om te rijden

Oh, wat een manier om te gaan

Daarna keerden sommigen terug naar het moederland

Het opperbevel liet ze wegwerpen

En sommigen bleven om af te maken wat ze begonnen

Ze zijn nooit uit elkaar gegaan

Ze zijn gewoon zo gebouwd

We hadden kin' livin' ten zuiden van de grens

Ze zijn wat ouder en ze zijn er al

Ze schreven een brief, het leven is een stuk beter

Dus trek je inzet omhoog, kinderen en kom naar beneden

Vijftien onder nul toen de dag een bedreiging werd

Mijn kleren waren nat en ik was doorweekt tot op het bot

Aan het ijsvissen geweest, teveel herhaling

Zorg dat een man het enige huis wil verlaten dat hij kent

Zeilde uit de golf op weg naar Saint Pierre

Niets aan te geven

Alles wat we hadden was weg

Kapot langs de kust

Maar wat deed het meeste pijn?

Toen de mensen daar zeiden:

"Je kunt maar beter doorgaan"

Eeuwige zomer gevuld met slechte inhoud

Deze regering liet ons in kettingen lopen

Dit is niet mijn gras

Dit is niet mijn seizoen

Kan geen goede reden bedenken om te blijven

We werkten in de suikervelden vanuit New Orleans

Het was altijd groen tot de overstromingen

Je zou het een voorteken kunnen noemen

Wijst je waar je heen gaat

Zet mijn kompas op het noorden

Ik heb de winter in mijn bloed

Acadisch drijfhout

Zigeuner wind in de rug

Ze noemen mijn huis het land van de sneeuw

Canadees koufront komt binnen

Wat een manier om te rijden

Ah, wat een manier om te gaan