Запертые - ШАРЫ

Там, где не светят фонари,

Я топлю в бутылке горькой свою жену с детьми.

Оставив всё, что капает на мозг, как кран, позади.

Своё тело на съедение клопам, mon ami.

В попытке саморазрушения напиться

И сойти с ума на станции утешения в больнице.

В этом колесе Сансары мы как запертые звери

В необъятной панораме параллельных и панельных.

В чьей то кухне зажжется свет.

Люди в окнах, как звёзды, близки.

Спящий город задушит снег

Нашей вечной тоски.

Танцуй в припадке просветления,

На ощупь в полумраке найди дверь;

Наполовину искренние извинения.

Кто мы друг другу теперь?

В чьей то кухне зажжется свет.

Люди в окнах, как звёзды, близки.

Спящий город задушит снег

Нашей вечной тоски.

В чьей то кухне зажжется свет.

Люди в окнах, как звёзды, близки.

Спящий город задушит снег

Нашей вечной тоски.

Waar de lichten niet schijnen

Ik verdrink mijn vrouw en kinderen in een bittere fles.

Alles wat op de hersenen druppelt als een kraan achterlatend.

Je lichaam wordt opgegeten door bedwantsen, mon ami.

In een poging tot zelfvernietiging om dronken te worden

En doe eens gek op de comfortpost in het ziekenhuis.

In dit wiel van Samsara zijn we als opgesloten dieren

In het uitgestrekte panorama van parallel en paneel.

Er gaat een lampje branden in iemands keuken.

De mensen in de ramen zijn dichtbij als sterren.

De slapende stad zal de sneeuw verstikken

Ons eeuwig verlangen.

Dans in een vlaag van verlichting

Voel de deur in de schemering;

Een half oprechte verontschuldiging.

Wie zijn we nu voor elkaar?

Er gaat een lampje branden in iemands keuken.

De mensen in de ramen zijn dichtbij als sterren.

De slapende stad zal de sneeuw verstikken

Ons eeuwig verlangen.

Er gaat een lampje branden in iemands keuken.

De mensen in de ramen zijn dichtbij als sterren.

De slapende stad zal de sneeuw verstikken

Ons eeuwig verlangen.