Henry Clark - Seth Lakeman

Worthy of a friendship lying underneath a stone,

He was a proper master, all of a ship his own.

For houses and great land many gold in store,

I know he’d spent the whole lot and would again I’m sure.

The blackbirds are singing,

At the breaking of the day,

When poor old Henry Clark,

Left and went away.

For twenty years he scarcely slept upon a proper bed.

Sleepin' with that faint heart inside a weary head,

In the weeks he’d gaze out over Plymouth bay,

To show off all those great girls when the boys are back one day.

The blackbirds are singing,

At the breaking of the day,

When poor old Henry Clark,

Left and went away.

Now his days are over for he was taken ill.

Carried to a workhouse all against his will,

But being just a mortal he lived a life quite tired,

He only lived for one month then his world expired.

The blackbirds are singing,

At the breaking of the day,

When poor old Henry Clark,

Left and went away.

Een vriendschap waardig die onder een steen ligt,

Hij was een echte meester, een heel eigen schip.

Voor huizen en groot land veel goud in voorraad,

Ik weet dat hij het hele lot heeft uitgegeven en dat weet ik zeker.

De merels zingen,

Bij het aanbreken van de dag,

Toen de arme oude Henry Clark,

Links en ging weg.

Twintig jaar lang sliep hij nauwelijks op een fatsoenlijk bed.

Sleepin' met dat zwakke hart in een vermoeid hoofd,

In de weken dat hij uitkeek over de baai van Plymouth,

Om te pronken met al die geweldige meiden als de jongens er ooit weer zijn.

De merels zingen,

Bij het aanbreken van de dag,

Toen de arme oude Henry Clark,

Links en ging weg.

Nu zijn zijn dagen voorbij want hij werd ziek.

Tegen zijn wil naar een werkhuis gebracht,

Maar omdat hij slechts een sterveling was, leidde hij een leven dat behoorlijk moe was,

Hij leefde maar een maand en toen verviel zijn wereld.

De merels zingen,

Bij het aanbreken van de dag,

Toen de arme oude Henry Clark,

Links en ging weg.