Корабли - SERYOGA

Фамилия имя отчество: Пархоменко Сергей Васильевич

Номер паспорта: ХБ 1 845 519

Год рождения: 1976

Дата рождения: 8 октября

Гражданство: Республика Белорусия

Личный Номер: 3 081 076 ХА015ПБО

Орган выдавший паспорт: Железнодорожный отдел внутренних дел города Гомеля

Пол: мужской

Я меланхолик в душе, считаю мамин дар

Копаюсь в памяти, листаю календарь

После себя я не оставлю много фотографий

А, может быть и зря, событий был плотный трафик

Куда ушел тот день, когда мне было 19

Куда пропал?

И где я 10 лет скитался?

Я будто-бы прошёл тюрьму, войну и эмиграцию

И не каких тебе фактов, только спекуляция

Я вспоминаю тот день, когда я полон планов

С один дружком с района шел пешком по автобану

Держись Европа, на двоих сотка баксов,

Но мы вдвоем злее и сильнее чем сотня басков

Таких как мы сегодня мало, мы из стали

Теперь нам по тридцатке, и кем мы стали?

Мой друг в поряде, он почти король Берлина

И я всё выше, уже не за горой вершина

Куда уходит время, кто расскажет мне по пунктам?

Куда уходят годы, куда бегут секунды?

Куда уходят корабли, покидая гавань?

Куда уходят те кто их провожают плавать?

Куда уходит время, кто расскажет мне по пунктам?

Куда уходят годы, куда бегут секунды?

Куда уходят корабли, покидая гавань?

Куда уходят те кто их провожают плавать?

Куда уходят друзья?

Они уходят рано

Кровь не вино, так от чего-же снова бродят раны

Я ясно помню тот день, когда похоронил Натана

Уже прошло 5 лет и на его могиле травы

2002 вобще был урожайным на потери

Покойся с миром Беня, и если можешь прости

В тот день, когда, на твои глаза упала тень

Все были, только я не попал к тебе один

Я вспоминаю день, когда ушла она

И проклинаю тот день, когда нашла меня

Пора прощаться, оба были в этом солидарны

2002 Декабрь, листаю календарь йоу

С тех пор, как оставил я город

Где я только не был

Я сжег все письма и фото и развеял пепел

Мне было трудно, но я забыл ее лицо

2007 листаю календарь, вот и всё

Куда уходит время, кто расскажет мне по пунктам?

Куда уходят годы, куда бегут секунды?

Куда уходят корабли, покидая гавань?

Куда уходят те кто их провожают плавать?

Куда уходит время, кто расскажет мне по пунктам?

Куда уходят годы, куда бегут секунды?

Куда уходят корабли, покидая гавань?

Куда уходят те кто их провожают плавать?

Я не был дома, вот наверно уже год

Отель-вокзал, вокзал-отель-аэропорт

Я не могу иначе, я не могу иначе

Я знаю по ночам мама плачет, мама плачет

Листаю календарь 80тых вот на чп, они с отцом и мы с братом

Все хорошо, еще до перестройки

СССР и залитая солнцем новостройка

Она всегда мечтала, что бы я стал большим

Она гордится мной, я её первый сын

Я стал большим, жизнь удалась не плохо

Прошло всеголишь 30 лет и прошла эпоха

Пылятся наши фото пожелтели наши днишки

И где сейчас мальчишки?

Мама твои мальчишки

Я этот текст пишу, уже над Аризоной

Я вижу мачты наших кораблей на горизонте

Куда уходит время, кто расскажет мне по пунктам?

Куда уходят годы, куда бегут секунды?

Куда уходят корабли, покидая гавань?

Куда уходят те кто их провожают плавать?

Куда уходит время, кто расскажет мне по пунктам?

Куда уходят годы, куда бегут секунды?

Куда уходят корабли, покидая гавань?

Куда уходят те кто их провожают плавать?

плава плава плавать

Achternaam patroniem: Parkhomenko Sergey Vasilyevich

Paspoortnummer: HB 1 845 519

Geboortejaar: 1976

Geboortedatum: 8 oktober

Staatsburgerschap: Republiek Wit-Rusland

Persoonlijk nummer: 3 081 076 XA015PBO

Autoriteit die het paspoort afgeeft: Spoorwegafdeling van binnenlandse zaken van de stad Gomel

Geslacht mannelijk

Ik ben een melancholicus in hart en nieren, ik beschouw het als een geschenk van mijn moeder

Graven in het geheugen, bladeren door de kalender

Ik zal niet veel foto's achterlaten

En misschien tevergeefs, de evenementen waren druk verkeer

Waar is de dag dat ik 19 was gebleven

Waar ben je naar toe verdwenen?

En waar heb ik 10 jaar rondgezworven?

Ik schijn door gevangenis, oorlog en emigratie te zijn gegaan

En geen feiten voor jou, alleen speculatie

Ik herinner me de dag dat ik vol plannen zat

Met een vriend uit de buurt liep ik over de autobahn

Houd Europa vast, voor tweehonderd dollar,

Maar wij tweeën zijn gemener en sterker dan honderd Basken

Er zijn er maar weinig zoals wij vandaag, we zijn gemaakt van staal

Nu zijn we dertig, en wat zijn we geworden?

Mijn vriend maakt het goed, hij is bijna de koning van Berlijn

En ik kom steeds hoger, de top ligt niet meer achter de berg

Waar blijft de tijd, wie vertelt het me punt voor punt?

Waar zijn de jaren, waar zijn de seconden?

Waar gaan schepen heen als ze de haven verlaten?

Waar gaan degenen die hen begeleiden om te zwemmen heen?

Waar blijft de tijd, wie vertelt het me punt voor punt?

Waar zijn de jaren, waar zijn de seconden?

Waar gaan schepen heen als ze de haven verlaten?

Waar gaan degenen die hen begeleiden om te zwemmen heen?

Waar gaan vrienden heen?

Ze vertrekken vroeg

Bloed is geen wijn, dus uit welke wonden dwalen weer

Ik herinner me nog goed de dag dat ik Nathan begroef

Het is 5 jaar geleden en gras op zijn graf

2002 was gewoon vruchtbaar voor verliezen

Rust zacht Benya, en als je kunt vergeven

Op de dag dat er een schaduw op je ogen viel

Iedereen was er, alleen ben ik niet alleen bij jou gekomen

Ik herinner me de dag dat ze wegging

En ik vervloek de dag dat je me vond

Het is tijd om afscheid te nemen, beiden waren solidair

2002 December, blader door de kalender yo

Sinds ik de stad verliet

Waar ik niet ben geweest

Ik heb alle brieven en foto's verbrand en de as verstrooid

Het was moeilijk voor mij, maar ik vergat haar gezicht

2007 door de kalender bladeren, dat is alles

Waar blijft de tijd, wie vertelt het me punt voor punt?

Waar zijn de jaren, waar zijn de seconden?

Waar gaan schepen heen als ze de haven verlaten?

Waar gaan degenen die hen begeleiden om te zwemmen heen?

Waar blijft de tijd, wie vertelt het me punt voor punt?

Waar zijn de jaren, waar zijn de seconden?

Waar gaan schepen heen als ze de haven verlaten?

Waar gaan degenen die hen begeleiden om te zwemmen heen?

Ik ben niet thuis geweest, het is waarschijnlijk een jaar geleden

Hotel-station, station-hotel-luchthaven

Ik kan niet anders, ik kan niet anders

Ik weet dat mama 's nachts huilt, mama huilt

Ik blader door de kalender van de jaren 80 hier over de noodtoestand, hij en zijn vader en ik en mijn broer

Alles is in orde, zelfs vóór de perestrojka

De USSR en de zonovergoten nieuwbouw

Ze droomde altijd dat ik groot zou worden

Ze is trots op me, ik ben haar eerste zoon

Ik werd groot, het leven was niet slecht

Er zijn slechts 30 jaar verstreken en er is een tijdperk verstreken

Onze foto's liggen te verstoffen, onze billen zijn geel geworden

En waar zijn de jongens nu?

Mama je jongens

Ik ben deze tekst aan het schrijven, al boven Arizona

Ik zie de masten van onze schepen aan de horizon

Waar blijft de tijd, wie vertelt het me punt voor punt?

Waar zijn de jaren, waar zijn de seconden?

Waar gaan schepen heen als ze de haven verlaten?

Waar gaan degenen die hen begeleiden om te zwemmen heen?

Waar blijft de tijd, wie vertelt het me punt voor punt?

Waar zijn de jaren, waar zijn de seconden?

Waar gaan schepen heen als ze de haven verlaten?

Waar gaan degenen die hen begeleiden om te zwemmen heen?

zwemmen zwemmen zwemmen