В городе этом - Сергей Матвеенко

Где-то: по городу кружат метели,

Снег размалеван неоновым светом.

Ветры в студеные дуют свирели

В городе, в городе этом.

Где-то в пути на далеком перроне

память снежинкой опустится в руки,

звон проходящих составов напомнит

этого города звуки.

Вспомню его ледяные рассветы,

Вспомню, и станет немного теплей.

Как наяву проплывут силуэты

Черных его тополей.

Вдоль крепостных укреплений старинных,

Там, где стояли былые дозоры,

И до подножия гор Соколиных —

Это мой город, город…

Этого города звонкие звуки

В сердце тоскуют скрипичной струной.

Так я люблю после долгой разлуки

В город войти, как домой…

Знаю: он встретит меня по-отцовски.

Снова прочту я над кромкой фасада

Строки, в которых воспел Маяковский

Улицы города-сада.

Где-то по городу кружат метели,

Снег размалеван неоновым светом.

Ветры в студёные дуют свирели

В городе, в городе этом.

Ergens: sneeuwstormen cirkelen om de stad,

Sneeuw geschilderd met neonlicht.

Winden in koude wind blazen fluiten

In de stad, in deze stad.

Ergens onderweg op een ver platform

het geheugen zal als een sneeuwvlok in je handen vallen,

het rinkelen van passerende treinen zal herinneren

deze stad klinkt.

Ik herinner me zijn ijzige dageraad,

Ik zal het onthouden, en het zal een beetje warmer worden.

Hoe in werkelijkheid de silhouetten zullen drijven

Zijn zwarte populieren.

Langs de oude vestingwerken,

Waar de oude garde stond

En aan de voet van de Falcon Mountains -

Dit is mijn stad, stad...

Deze stad beltoon klinkt

In het hart snakken ze naar een vioolsnaar.

Dus ik hou van na een lange scheiding

De stad binnenkomen is als thuiskomen...

Ik weet dat hij me zal ontmoeten als een vader.

Nogmaals, ik zal over de rand van de gevel lezen

De regels waarin Majakovski zong

Tuin stadsstraten.

Ergens in de stad cirkelen sneeuwstormen,

Sneeuw geschilderd met neonlicht.

Winden in koude wind blazen fluiten

In de stad, in deze stad.