Кони - Сергей Матвеенко

Вечереет, вечереет,

день уходит во вчера.

В небе реет, в небе реет

дым далекого костра.

Кто смеется, кто там стонет?

Это чей там звон струны?

На лугах пасутся кони —

кем они стреножены?

В небе звезды — капли крови,

месяц — острый, лютый.

Вот зажать его в ладони,

перерезать путы.

Запустить коней галопом —

пусть гуляют в поле.

Ох, не дело быть холопом

рядом с вольной волей!

Вечереет, небо ниже,

ароматы трав хмельней.

И люблю, и ненавижу,

что стреножили коней.

Вот она, любовь какая, —

ах, как любят, хоть кричи!

Обогреют, обласкают,

а за поясом бичи…

В небе звезды — капли крови,

месяц — острый, лютый.

Вот зажать его в ладони,

перерезать путы.

Запустить коней галопом —

пусть гуляют в поле.

Ох, не дело быть холопом

рядом с вольной волей!

Вечереет, вечереет,

кони топчут ковыли.

Знаю: надо быть добрее,

да смогу, сумею ли?

Avond, avond,

de dag gaat naar gisteren.

Het vliegt in de lucht, het vliegt in de lucht

rook van een ver vuur.

Wie lacht, wie kreunt daar?

Van wie is dat touw?

Paarden grazen in de weilanden -

door wie worden ze geobsedeerd?

Aan de hemel zijn de sterren bloeddruppels,

maand - scherp, fel.

Hier, knijp het in de palm van je hand,

de paden afsnijden.

Ren de paarden in galop

laat ze in het veld lopen.

Oh, het is niet het geval om een ​​lijfeigene te zijn

naast vrije wil!

Het is avond, de lucht is lager

aroma's van hopkruiden.

En ik hou van en ik haat

die de paarden strompelde.

Hier is het, wat een liefde,

oh, wat hebben ze lief, zelfs schreeuwen!

Warm, liefkozing,

en achter de zwepengordel...

Aan de hemel zijn de sterren bloeddruppels,

maand - scherp, fel.

Hier, knijp het in de palm van je hand,

de paden afsnijden.

Ren de paarden in galop

laat ze in het veld lopen.

Oh, het is niet het geval om een ​​lijfeigene te zijn

naast vrije wil!

Avond, avond,

paarden vertrappen op vedergras.

Ik weet dat ik beter moet worden

ja ik kan, kan ik?