Помнишь, мама - Сергей Лемешев, Никита Владимирович Богословский

Помнишь, мама моя,

Как девчонку чужую

Я привел тебе в дочки,

Тебя не спросив?

Строго глянула ты

На жену молодую

И заплакала вдруг,

Нас поздравить забыв…

Я ее согревал

И теплом и заботой,

Не тебя, а ее

Я хозяйкою звал.

Я ее целовал,

Уходя на работу,

А тебя, как всегда,

Целовать забывал.

Если ссорились мы,

Ты ее защищала,

Упрекала меня,

Что неправ я во всем.

Наш семейный покой,

Как могла, сохраняла,

Как всегда, позабыв

О покое своем…

Может быть, мы бы с ней

И расстались, не знаю,

Только руки твои

Ту беду отвели.

Так спасибо ж тебе,

Что хранишь ты, родная,

То, что с нею вдвоем

Мы б сберечь не смогли…

Herinner je je mijn moeder?

Als een vreemd meisje

Ik bracht je naar dochters,

zonder jou te vragen?

Je keek hard

Voor een jonge vrouw

En ineens huilde ze

Vergeten ons te feliciteren...

ik heb haar opgewarmd

En warmte en zorg,

Niet jij, maar zij

Ik belde de gastvrouw.

ik kuste haar

Vertrek naar het werk

En jij, zoals altijd,

Ik vergat te kussen.

Als we ruzie hadden

Je hebt haar beschermd

verweet mij

Dat ik het mis heb over alles.

Onze familie vrede

Hoe kan ik besparen?

Zoals altijd, vergeten

Over je vrede...

Misschien zouden we bij haar zijn

En scheidde, ik weet het niet

Alleen je handen

Die moeite was weggenomen.

Dus dankjewel

Wat houd je dierbaar?

Het feit dat samen met haar

We konden niet redden...