Не стыдно - Серебряная свадьба

Напилась безобразно, плясала, считала себя Кармен.

Влезла в окно, проснулась в прихожей, явилась домой с невозможной рожей.

В общем, на западном фронте без перемен.

Утром подумалось: «эх, стыдно!», на самом деле не стыдно,

На самом деле все так красиво вокруг и деревья глядят на меня айболитно.

А я дышу в апельсиновые корки, меня не найдут в морге,

Меня не найдут в больнице, в милиции и за границами.

Я живу на нечаянной войне, на ничьей стороне.

И прошу вас, оставьте меня на моем ослепительном дне.

Прошу вас, оставьте меня на моем ослепительном дне.

Прошу вас, оставьте меня …

Поезд дернулся так как — будто его стошнило,

Мы пьем на перроне чернила с другом детства

И детство все никак не кончалось, пока я прощалась.

Потом подумалось «эх, все проходит», да, вообще-то проходит,

Но что-то новое скоро произойдет, а что-то уже происходит.

И я дышу в апельсиновые корки, меня не найдут в морге,

Меня не найдут в больнице, в милиции и за границами.

Я живу на нечаянной войне, на ничьей стороне.

И прошу вас, оставьте меня на моем ослепительном дне.

Прошу вас, оставьте меня на моем ослепительном дне.

Прошу вас, оставьте меня …

Ze dronk lelijk, danste, beschouwde zichzelf als Carmen.

Ik klom door het raam naar binnen, werd wakker in de gang, kwam thuis met een onmogelijk gezicht.

Aan het westfront zijn er over het algemeen geen veranderingen.

In de ochtend dacht ik: "Oh, jammer!", eigenlijk niet beschaamd,

Eigenlijk is alles zo mooi rondom en de bomen kijken me aan als een grote.

En ik adem sinaasappelschillen in, ze zullen me niet vinden in het mortuarium,

Ik ben niet te vinden in het ziekenhuis, bij de politie en in het buitenland.

Ik leef in een onverwachte oorlog, aan niemands kant.

En ik vraag je om me te verlaten op mijn schitterende dag.

Laat me alsjeblieft achter op mijn schitterende dag.

Alsjeblieft verlaat me...

De trein schokte alsof hij had overgegeven,

We drinken inkt op het perron met een jeugdvriend

En de kindertijd eindigde pas toen ik afscheid nam.

Toen dacht ik "oh, alles gaat voorbij", ja, het gaat echt voorbij,

Maar er zal binnenkort iets nieuws gebeuren, en er gebeurt al iets.

En ik adem sinaasappelschillen in, ze zullen me niet vinden in het mortuarium,

Ik ben niet te vinden in het ziekenhuis, bij de politie en in het buitenland.

Ik leef in een onverwachte oorlog, aan niemands kant.

En ik vraag je om me te verlaten op mijn schitterende dag.

Laat me alsjeblieft achter op mijn schitterende dag.

Alsjeblieft verlaat me...