Прости меня, дружок - Семён Слепаков

Прости меня, дружок, но мне пора идти туда, куда ведут трамвайные пути,

Туда за горизонт, туда за поворот, туда где повезет и где наоборот.

Прости меня, дружок, но мне пора туда, куда плывут по небу провода,

Туда, куда бегут по рельсам поезда, туда-туда, туда-туда.

Прости меня, дружок, но нам пора понять, что мы с тобой не в силах что-то

поменять,

Не в силах потерять, тем более найти, прости меня, дружок, прости.

Прости меня, дружок, я задержался здесь, мне кажется, дружок, что я живу не

весь.

Я больше не могу гоняться за баблом и видеть мир за лобовым стеклом.

Не думай кто здесь прав, не думай кто права, по комнате, дружок,

разбросаны слова,

Обертки от разлук и фантики от встреч, давай все соберем — и в печь.

Бросай туда цветы, бросай туда стихи, вытряхивай мечты и выливай духи.

Я так устал от фраз, что сам произношу, прости меня, дружок, прошу.

Ступеньки или лифт, метро или такси, прости меня, дружок, прости, прости.

Не говори «пока», не говори «прощай», не усложняй, не упрощай.

Не думай ни о чем, а просто помолчи, потом захлопни дверь и поверни ключи.

Купи билет в кино и сядь в седьмом ряду, я, может быть, тебя найду.

Vergeef me, mijn vriend, maar het is tijd voor mij om te gaan waar de tramsporen leiden,

Daar achter de horizon, daar om de bocht, waar je geluk hebt en waar vice versa.

Vergeef me, mijn vriend, maar het is tijd voor mij om te gaan waar de draden door de lucht zweven,

Waar de treinen over de rails rijden, heen en weer, heen en weer.

Vergeef me, mijn vriend, maar het is tijd voor ons om te begrijpen dat jij en ik iets niet kunnen doen

Wijzigen,

Niet in staat om te verliezen, laat staan ​​te vinden, vergeef me, mijn vriend, vergeef me.

Vergeef me, mijn vriend, ik bleef hier hangen, het lijkt mij, mijn vriend, dat ik niet leef

alle.

Ik kan het deeg niet meer achtervolgen en de wereld achter de voorruit zien.

Denk niet wie hier gelijk heeft, denk niet wie gelijk heeft, in de kamer, mijn vriend,

verspreide woorden,

Wrappers van scheidingen en snoeppapiertjes van vergaderingen, laten we alles verzamelen - en in de oven.

Gooi bloemen daar, gooi gedichten daar, schud dromen uit en giet parfum.

Ik ben zo moe van zinnen dat ik het zelf zeg, vergeef me, mijn vriend, alsjeblieft.

Trap of lift, metro of taxi, het spijt me, mijn vriend, het spijt me, het spijt me.

Zeg geen vaarwel, geen vaarwel, maak het niet ingewikkeld, vereenvoudig niet.

Even nergens aan denken, gewoon stil zijn, dan de deur dichtslaan en de sleutels omdraaien.

Koop een bioscoopkaartje en ga op de zevende rij zitten, misschien vind ik je wel.