The Forgetting Room - Seeming

We were children when I met you

There between the autumn trees

You consumed me and I let you

Burn me in the fallen leaves

A thousand winters each more serious

Separated earth and sky

The blood was angry, blood was furious

But the heart cannot recall just why

The quill won’t recognize the paper

The piano doesn’t know its keys

The stars are old and can’t remember

What it’s like to map the seas

And when I look at you I tremble

But damned if I know who you are

A ghostly haze of sweet November

Lost and senile as the stars

And here in this forgetting room

The rising sun’s a setting moon

And all the world fits in our hands

And this forgetting room

Goes to sleep;

we’re entombed

By no high command

There’s nothing more to understand

But in all the happenstance of nature

The cruelty without a name

A random number generator

Is still a function all the same

So even if the sky is broken

Idiotic, blind with age

I will hold you and keep hoping

There’s a script to guide the stage

And it goes on and on

Here in this forgetting room

The rising sun’s a setting moon

And all the world fits in our hands

And this forgetting room

Goes to sleep;

we’re entombed

By no high command

There’s nothing more to understand

And if that’s how it has to happen

If that’s the way it’s gotta be

Then I submit against all reason

A small request for you and me

Make the universe forget us

In some old dusty catacomb

Nameless, numberless, and breathless

Let our closeness be our home

First we’d forget why there was fire

Then forget why there was love

And I forget what’s next cause I

Forget what I was thinking of—right!

We were children when I met you

Carried in the careless breeze

Now if you leave me, I would let you

But what’s the use of memories?

When now is all your eyes can see

When I forget the melody

We waren kinderen toen ik je ontmoette

Daar tussen de herfstbomen

Je hebt me verteerd en ik laat je

Verbrand me in de gevallen bladeren

Elke duizend winters serieuzer

Gescheiden aarde en lucht

Het bloed was boos, het bloed was woedend

Maar het hart kan zich niet herinneren waarom?

De ganzenveer herkent het papier niet

De piano kent zijn toetsen niet

De sterren zijn oud en kunnen het zich niet herinneren

Hoe het is om de zeeën in kaart te brengen

En als ik naar je kijk, beef ik

Maar verdomd als ik weet wie je bent

Een spookachtige waas van zoete november

Verloren en seniel als de sterren

En hier in deze vergeetkamer

De rijzende zon is een ondergaande maan

En de hele wereld past in onze handen

En deze vergeetkamer

Gaat slapen;

we zijn begraven

Door geen opperbevel

Er valt niets meer te begrijpen

Maar in alle toevalligheden van de natuur

De wreedheid zonder naam

Een generator voor willekeurige getallen

Is nog steeds een functie?

Dus zelfs als de lucht is gebroken

Idioot, blind van ouderdom

Ik zal je vasthouden en blijven hopen

Er is een script om het podium te begeleiden

En het gaat maar door en door

Hier in deze vergeetkamer

De rijzende zon is een ondergaande maan

En de hele wereld past in onze handen

En deze vergeetkamer

Gaat slapen;

we zijn begraven

Door geen opperbevel

Er valt niets meer te begrijpen

En als het zo moet gebeuren

Als het zo moet zijn

Dan dien ik tegen alle reden in

Een klein verzoekje voor jou en mij

Laat het universum ons vergeten

In een oude stoffige catacombe

Naamloos, talloos en ademloos

Laat onze nabijheid ons thuis zijn

Eerst zouden we vergeten waarom er vuur was

Vergeet dan waarom er liefde was

En ik vergeet wat de volgende stap is, want ik

Vergeet waar ik aan dacht - juist!

We waren kinderen toen ik je ontmoette

Gedragen in de zorgeloze bries

Als je me nu verlaat, zou ik je laten

Maar wat is het nut van herinneringen?

Wanneer is nu alles wat je ogen kunnen zien

Als ik de melodie vergeet