Muscle Memory - Seeming

When you’ve worn a blindfold for a day or two

Through eyelids you will start to pick up color and see shapes

And you can hear the sizzling electricity inside you

When the air is still and dark, your own liminal watermark

There’s a map of the world drawn on your body

And when you’re gone I am the river, when you’re gone I carve the canyon

And the path from the world is so familiar

That without sight I know exactly where I’m standing

I’m not pretending

You are here again today

It’s muscle memory

How our fingers find their way

It’s muscle memory

Unplanned the borders that we chart

It’s muscle memory

All our defense in disarray

And if there’s more than one way to appear to you

Then I will spend forever just returning to be seen

For there beyond the blindness and the headless and the hunger

I’m reflecting on your skin every impulse you take in

You’re the map from the knower to the unknown

And I follow without footsteps, yes I kill without connecting

And the path is the palmistry, the ash, and the autumn leaves

And the blooming of your voice in resurrection

Als je een of twee dagen een blinddoek hebt gedragen

Door oogleden begin je kleur op te pikken en vormen te zien

En je kunt de zinderende elektriciteit in je horen

Als de lucht stil en donker is, je eigen liminale watermerk

Er is een kaart van de wereld op je lichaam getekend

En als je weg bent, ben ik de rivier, als je weg bent, kerf ik de kloof

En het pad van de wereld is zo bekend

Dat ik zonder zicht precies weet waar ik sta

Ik doe niet alsof

Je bent er weer vandaag

Het is spiergeheugen

Hoe onze vingers hun weg vinden

Het is spiergeheugen

Ongeplande grenzen die we in kaart brengen

Het is spiergeheugen

Al onze verdediging in wanorde

En als er meer dan één manier is om aan u te verschijnen

Dan zal ik voor altijd doorbrengen om gewoon terug te keren om gezien te worden

Want daar voorbij de blindheid en de onthoofde en de honger

Ik reflecteer op je huid bij elke impuls die je krijgt

Jij bent de kaart van de kenner naar het onbekende

En ik volg zonder voetstappen, ja ik dood zonder verbinding te maken

En het pad is de handlijnkunde, de as en de herfstbladeren

En het bloeien van je stem in de opstanding