Тост за прышласць - Sciana

Нас злучаць рыфмы лёсаў, і тады

Я асэнсую – звыш наканавана

Глытаць пажоўклыя і стылыя гады,

Змяніць усё, што мне імпанавала.

Я зразумею, што спадзеў накшталт

Глытка вады, калі пяршыць у горле.

Я буду шчырым носбітам парад –

Адзінае – на што яшчэ я буду здольны.

І нас памірыць удасканалены вэрлібр,

Калі пачнем шукаць паміж радкамі

Ўсе тыя словы, што раней былі,

А мы ў жыццёвым тлуме прапускалі.

Нас злучаць рыфмы лёсаў.

І гады.

Але пасля – яшчэ бязмежнасьць часу.

На тым баку яе – адны крыжы,

На гэтым – мы сёння п’ем за прышласць нашу.

We zullen verbonden zijn door de rijmpjes van het lot, en dan

Ik begrijp het - het is voorbestemd

Slik de vergeelde en ijzige jaren,

Verander alles wat ik leuk vond.

Ik zal begrijpen waar ik op hoopte

Een slokje water als de keel prikt.

Ik zal een oprechte drager van advies zijn -

Het enige is waar ik nog meer toe in staat zal zijn.

En we zullen worden verzoend door het perfecte Verlibre,

Als we tussen de regels gaan zoeken

Al die woorden die vroeger waren

En we misten het in de menigte van het leven.

We zullen verbonden zijn door de rijmpjes van het lot.

En jaren.

Maar daarna is er nog een oneindige tijd.

Aan de andere kant ervan - alleen kruisen,

Hierop drinken we vandaag voor onze toekomst.