Lafaye - School of Seven Bells

You broke into the fabric as a stranger, Lafaye

And there your heart was taken from you

You had the blood of intuition with a name that branded you

And the familiar unfamiliar would be the only thing you knew

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Your birth became a place to seek and relive again

And every death, oh loathe to choose or won’t to lose

You wove a chain of indecision into a cloud that followed you

And with the rain in equal measure, you brought the sun to guide you through

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Je brak in de stof als een vreemdeling, Lafaye

En daar werd je hart van je afgenomen

Je had het bloed van intuïtie met een naam die je gebrandmerkt

En het bekende onbekende zou het enige zijn dat je kent

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Je geboorte werd een plek om te zoeken en opnieuw te beleven

En elke dood, oh walg om te kiezen of wil niet verliezen

Je weefde een keten van besluiteloosheid in een wolk die je volgde

En met de regen in gelijke mate, bracht je de zon om je er doorheen te leiden

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye

Lafaye, lah, Lafaye