Joviann - School of Seven Bells

Joviann, I have no use for histories

My mind catches only the loudest of

The brightest storms

It’s no mystery

That the night begins as a roving wind that

Summons the earth

From under my feet

And I see the grains one after another

Go up in the drift

Encircling me

I used to love

The end of the night

When the sun would break through

The seam of the horizon

But now

Joviann

Things aren’t the same

No day is complete

Because with the moon

Love fades away from me

I used to love

I used to love

Joviann, how can I sustain moments like these

Oh how the time crumbles out of existence

When something has changed

And become a need

My heart is weighted with a resistance

That deadens the pain

When you’re not with me

And I feel the grains one after another

Are slipping away

I used to love

I used to love

Joviann, ik heb geen zin in geschiedenissen

Mijn gedachten vangen alleen de luidste op van

De helderste stormen

Het is geen mysterie

Dat de nacht begint als een zwervende wind die

Roept de aarde op

Van onder mijn voeten

En ik zie de korrels de een na de ander

Ga op in de drift

mij omringen

Ik hield van

Het einde van de nacht

Wanneer de zon zou doorbreken

De naad van de horizon

Maar nu

Joviann

Dingen zijn niet hetzelfde

Geen enkele dag is compleet

Want met de maan

Liefde vervaagt van mij

Ik hield van

Ik hield van

Joviann, hoe kan ik dit soort momenten in stand houden

Oh hoe de tijd afbrokkelt uit het bestaan

Als er iets is veranderd

En een behoefte worden

Mijn hart is gewogen met een weerstand

Dat verzacht de pijn

Als je niet bij me bent

En ik voel de korrels de een na de ander

Glijden weg

Ik hield van

Ik hield van