Johnny - Sarah Walker, Бенджамин Бриттен, Roger Vignoles

O the valley in the summer where I and my John

Beside the deep river would walk on and on

While the flowers at our feet and the birds up above

Argued so sweetly on reciprocal love

And I leaned on his shoulder;

'O Johnny, let’s play':

But he frowned like thunder and he went away

O that Friday near Christmas as I well recall

When we went to the Charity Matinee Ball

The floor was so smooth and the band was so loud

And Johnny so handsome I felt so proud;

'Squeeze me tighter, dear Johnny, let’s dance till it’s day':

But he frowned like thunder and he went away

Shall I ever forget at the Grand Opera

When music poured out of each wonderful star?

Diamonds and pearls they hung dazzling down

Over each silver and golden silk gown;

'O John I’m in heaven,' I whispered to say:

But he frowned like thunder and he went away

O but he was fair as a garden in flower

As slender and tall as the great Eiffel Tower

When the waltz throbbed out on the long promenade

O his eyes and his smile they went straight to my heart;

'O marry me, Johnny, I’ll love and obey':

But he frowned like thunder and he went away

O last night I dreamed of you, Johnny, my lover

You’d the sun on one arm and the moon on the other

The sea it was blue and the grass it was green

Every star rattled a round tambourine;

Ten thousand miles deep in a pit there I lay:

But you frowned like thunder and you went away

O de vallei in de zomer waar ik en mijn John

Naast de diepe rivier zou lopen op en op

Terwijl de bloemen aan onze voeten en de vogels boven

Argumenteerde zo lieflijk over wederzijdse liefde

En ik leunde op zijn schouder;

'O Johnny, laten we spelen':

Maar hij fronste als een donderslag en hij ging weg

O die vrijdag in de buurt van Kerstmis, zoals ik me goed herinner

Toen we naar het Charity Matinee Ball gingen

De vloer was zo glad en de band was zo luid

En Johnny zo knap dat ik me zo trots voelde;

'Knijp me steviger, beste Johnny, laten we dansen tot het dag is':

Maar hij fronste als een donderslag en hij ging weg

Zal ik ooit vergeten in de Grand Opera

Toen er muziek uit elke prachtige ster stroomde?

Diamanten en parels hingen ze oogverblindend naar beneden

Over elke zilveren en gouden zijden japon;

'O John, ik ben in de hemel,' fluisterde ik om te zeggen:

Maar hij fronste als een donderslag en hij ging weg

O, maar hij was zo mooi als een bloementuin

Zo slank en hoog als de grote Eiffeltoren

Toen de wals klopte op de lange promenade

O zijn ogen en zijn glimlach gingen regelrecht naar mijn hart;

'O trouw met me, Johnny, ik zal liefhebben en gehoorzamen':

Maar hij fronste als een donderslag en hij ging weg

O, vannacht heb ik van je gedroomd, Johnny, mijn geliefde

Je zou de zon op de ene arm hebben en de maan op de andere

De zee was blauw en het gras was groen

Elke ster rammelde een ronde tamboerijn;

Tienduizend mijl diep in een kuil daar lag ik:

Maar je fronste als een donderslag en je ging weg