Родное - Сангу дэ САО

Дорогами шибко накатанными не бродил

Сугробы — чисто поле… замерзаю, нету сил

Спросить бы направление — потуги безответны

Бреду, кромсая волю, навстречу ветру

Пурга сменилась безмятежностью… и солнце

Как первые подснежники — на твоём оконце

Лик светлый, душа же — просто яркая

И каждый новый день манит подарками…

Сулят гости — молодоженам счастья

Немного загрустили вольнодумы — мои друзья

Это в другом немного мире есть она и я

Хотя небесной шири не хватает даже для меня…

Порой — я удаляюсь в леса…

Её глаза — спутник, отрада, берёзы каждая слеза,

Ограда от капкана чуждого, силка ловца,

А значит было суждено из парня вырасти в отца.

Ik dwaalde niet over platgetreden wegen

Sneeuwbanken - puur veld ... Ik bevries, ik heb geen kracht

Vraag om richting - pogingen zijn onbeantwoord

Uitzinnig, de wil verscheurend, tegen de wind in

De sneeuwstorm maakte plaats voor rust... en de zon

Zoals de eerste sneeuwklokjes - op je raam

Het gezicht is helder, de ziel is gewoon helder

En elke nieuwe dag lonkt met geschenken...

De gasten beloven geluk aan de pasgetrouwden

Vrijdenkers zijn een beetje verdrietig - mijn vrienden

Het is in een andere kleine wereld, daar zijn zij en ik

Hoewel de breedte van de hemel zelfs voor mij niet genoeg is...

Soms - ik trek me terug in de bossen ...

Haar ogen zijn een metgezel, vreugde, berk elke traan,

Een hek van een buitenaardse val, een strik van een vanger,

En dat betekent dat het voorbestemd was om uit te groeien van een man tot een vader.