Кружева - Сангу дэ САО

Такие моменты стоят дорого:

Ночное небо овладело городом,

Глядела Луна на сонные улицы —

Лица влюбленных искала,

Отражалась в лужицах.

Она видела, как мы молоды.

Даже когда холод перебивал чувство голода,

Оставались гордыми, невыносимыми.

Восходы Солнца встречали с новыми силами,

Провожали закаты улыбками.

Не считали ошибок, писали без сантиментов

Любители абсента под крышами

Как же мир зыбок.

Как кусок гашиша

Невыразителен, на удивление гибок.

Смерть художника — она невидима,

Осколками на грязном кафеле душа,

Неоправданной горечью в душе седина.

Задумчивая, ты моя задумчивая муза,

Кружева твоих рассказов, эти глаза,

Череда загадок, вопросов, ответов

Иди ко мне — погреемся под теплым пледом

Я помню, как я прогулял свой первый гонорар:

Суматоха, канитель, хмельной угар

Хохот, споры на сальных скатертях салонов.

Возводили храмы, раздавали короны.

Друзей поклоны шутливые: «Эй, маэстро!

А можно ли занять с вами рядом место?»

А молчал и улыбался — довольно лестно,

Размышлял о чем-то вечном:

Интересно конечно, жизнь настоящая, линии четкие

В манере изящной,

Манящий будуар с прелестью канкана,

Пепел от сигар оседал на дне стакана

Хрупкими моделями становились пылкие путаны

До утра разговоры странные,

Печальные овалы в траурном мраморе

Париж под снегом, как под погребальным саваном

Я разбивал сердца, идя к тебе на встречу

Зря пренебрегал советами отца

Жаждал безупречности твоего лица

Прятал зеркала от бликов утреннего солнца

Пыльные оконца, дыханье свежести

Зачем ты встала так рано?

еще нет 6.

Хочешь быть подольше со мною?

Так говори со мной, а я готов парить с тобой!

И гул повозок, словно шум прибоя

Неровные мазки ложились на холсты порою.

А старые рисунки на мольберте

Запечатлели в памяти эти моменты

Я уже столько мостов построил,

Что сжечь один ради тебя ничего не стоит.

За горизонтом оставила финал эта история

Пестрой лентой аллегория

Momenten als deze zijn kostbaar.

De nachtelijke hemel nam de stad over

De maan keek naar de slaperige straten -

Op zoek naar de gezichten van geliefden

Weerspiegeld in plassen.

Ze zag hoe jong we waren.

Zelfs toen de kou het hongergevoel onderbrak,

Bleef trots, ondraaglijk.

De zonsopgangen werden ontmoet met nieuwe krachten,

Met een glimlach de zonsondergang zien.

Telde geen fouten, schreef zonder sentimentaliteit

Absintliefhebbers onder de daken

Wat is de wereld kwetsbaar.

Als een stukje hasj

Inexpressief, verrassend flexibel.

De dood van een artiest is onzichtbaar

Fragmenten op de vuile tegel van de ziel,

Ongerechtvaardigde bitterheid in de ziel van grijs haar.

Nadenkend, jij bent mijn nadenkende muze,

De kant van je verhalen, die ogen

Een reeks raadsels, vragen, antwoorden

Kom naar mij - laten we ons opwarmen onder een warme deken

Ik herinner me hoe ik mijn eerste vergoeding oversloeg:

Onrust, rompslomp, dronken razernij

Gelach, ruzies op de vettige tafelkleden van salons.

Tempels werden opgericht, kronen werden uitgedeeld.

Speelse buigingen voor vrienden: “Hé, maestro!

Mag ik naast je zitten?"

En hij was stil en glimlachte - nogal vleiend,

Denkend aan iets eeuwigs:

Interessant natuurlijk, het leven is echt, de lijnen zijn duidelijk

Op een elegante manier,

Een verleidelijk boudoir met de charme van een cancan,

As van sigaren viel op de bodem van het glas

Kwetsbare modellen werden vurige prostituees

Tot de ochtend zijn de gesprekken vreemd,

Trieste ovalen in rouwmarmer

Parijs onder de sneeuw, als onder een lijkwade

Ik brak harten om je te ontmoeten

Tevergeefs negeerde hij het advies van zijn vader

Verlangen naar de perfectie van je gezicht

Spiegels verbergen voor de schittering van de ochtendzon

Stoffige ramen, verademing

Waarom ben je zo vroeg opgestaan?

nog niet 6.

Wil je meer bij mij zijn?

Dus praat met me, en ik ben klaar om met je mee te vliegen!

En het gerommel van karren, zoals het geluid van de branding

Er vielen soms ongelijke penseelstreken op de doeken.

En de oude tekeningen op de ezel

Deze momenten in het geheugen vastgelegd

Ik heb al zoveel bruggen gebouwd

Die brandende voor jou is niets waard.

Dit verhaal liet de finale achter de horizon

Bonte lint allegorie