Arktiseen limboon - Samuli Putro

Mä tiedän nuoren naisen, joka sängyn pohjalla

Lenus kahta päivää vajaat kuusi kuukautta

Tuijotteli seiniin ja kahlas netissä

Vajos outoon uneen vaikka oli hereillä

Psykoosista selvittyään käski itseään

Maailma on avoin, etkä tahdo hämärään

Nyt peseydyt ja pukeudut ja kaupungille meet

Herkistynyt mieli huomas sävyt muuttuneet

Näin me marssimme arktiseen limboon

Ja taivutamme polviamme

Kevät koittaa ja pian on lääkkeet loppu

Hurmio ja hankaluudet

Erokirjeet ja vihaiset linnut

Natsikorttitalon sameat yöt

Ajan virrassa jaetun kansan murheet

Ja sukupolvikokemukset

Mä tiedän yhden jätkän, joka alkoi pelätä

Liikkumista keskustassa iltapäivällä

Kun räkyttävät koltiaiset kadun kulmalla

Huutelivat hinttaria ja umpihomoa

Näin me marssimme arktiseen limboon

Ja taivutamme polviamme

Kevät koittaa ja pian on lääkkeet loppu

Hurmio ja hankaluudet

Erokirjeet ja vihaiset linnut

Natsikorttitalon sameat yöt

Ajan virrassa jaetun kansan murheet

Ja sukupolvikokemukset

Lieksalainen juippi mietti onko maalaista

Pisti sitä pataan tossa viikonloppuna

Riemuansa levitteli kautta median

Sosiaalisoituneen datapreerian

Ja kahden päivän kuluttua torin reunalla

Nuori nainen seisoo ilman hammasrautoja

Näkee jätkän huppupäisen tulta pyytävän

Kajastus on lässyä, silti värähtelee hän

Ja poistuu…

Näin me marssimme arktiseen limboon

Ja taivutamme polviamme

Kevät koittaa ja pian on lääkkeet loppu

Hurmio ja hankaluudet

Erokirjeet ja vihaiset linnut

Natsikorttitalon sameat yöt

Ajan virrassa jaetun kansan murheet

Ja sukupolvikokemukset

Näin me marssimme arktiseen limboon

Näin me marssimme arktiseen limboon

Ik ken een jonge vrouw aan de onderkant van het bed

Lenus twee dagen voor iets minder dan zes maanden

Staarde naar de muren en waadde door het internet

Viel in een vreemde slaap, ook al was hij wakker

Nadat hij hersteld was van een psychose, beval hij zichzelf

De wereld is open en je wilt niet in het duister tasten

Nu wassen en aankleden en naar de stad gaan

Gevoelige geest merkte dat de tonen veranderden

Zo marcheerden we in arctische limbo

En we buigen onze knieën

De lente komt eraan en binnenkort is het medicijn op

Extase en problemen

Echtscheidingsbrieven en boze vogels

De bewolkte nachten van het nazi-kaarthuis

Het verdriet van een volk verdeeld in de stroom van de tijd

En generaties-ervaringen

Ik ken een man die bang begon te worden

Beweging in het centrum in de middag

Als ze op de hoek van de straat rammelen

Ze schreeuwden hoer en homo

Zo marcheerden we in arctische limbo

En we buigen onze knieën

De lente komt eraan en binnenkort is het medicijn op

Extase en problemen

Echtscheidingsbrieven en boze vogels

De bewolkte nachten van het nazi-kaarthuis

Het verdriet van een volk verdeeld in de stroom van de tijd

En generaties-ervaringen

De dronkaard uit Liekska vroeg zich af of hij van het platteland kwam

Ik heb hem van het weekend in de pot gezet

Zijn vreugde verspreidde zich via de media

Een gesocialiseerde dataprairie

En twee dagen later aan de rand van de markt

Een jonge vrouw staat zonder beugel

Hij ziet een man met een hoofd met een kap om vuur vragen

De dekking is moe, maar hij trilt nog steeds

En uitgangen…

Zo marcheerden we in arctische limbo

En we buigen onze knieën

De lente komt eraan en binnenkort is het medicijn op

Extase en problemen

Echtscheidingsbrieven en boze vogels

De bewolkte nachten van het nazi-kaarthuis

Het verdriet van een volk verdeeld in de stroom van de tijd

En generaties-ervaringen

Zo marcheerden we in arctische limbo

Zo marcheerden we in arctische limbo