Leb' wohl, geliebter Sohn - Samsas Traum, Weena Morloch

Vielleicht habt ihr noch nie vom schwarzen Hund gehört,

Der sich, wenn ein Kind von dieser Welt verschwindet,

An Ort und Stelle prompt zum Seelenflug einfindet,

Die Stille durch sein tiefes, lau-tes Bellen stört.

Mit ihm kommt helles Licht und sanfter Himmelswind,

Er sagt ruhig zu Sanjok: «Jetzt darfst Du auf mir reiten!»

Leb' wohl, geliebter Sohn, leb' wohl, Sanjuscha mein,

Bis bald, denn irgendwann einmal soll’n wir zusammen sein,

Auch wenn du von uns gehst, Die Liebe wird nie enden,

Wie finster auch die Nacht sein mag, wir woll’n Dir Küsse senden.

Noch weint die Mutter, sie gräbt ihr Gesicht ganz tief

In Sanjas weiche Decke, ob ihr Sohn nicht einfach nur schlief?

Der Vater schickt sich an, ihr durch das Harr zu streichen,

Nichts wird nach Santas Tod sein Herz jemals erweichen.

Der Hund sprach zu Sanjok: «Jetzt darfst du auf mir reiten,

Ich werde Dich als Freund ins Paradies geleiten.»

Der Vater weiß nicht, was er fühlt, der Vater weiß nicht, was er denkt,

Warum nimmt Fort ihm heute weg, was er ihm hat einstmals geschenkt?

Er schickt sich an, der Mutter durch ihr Haar zu streichen,

Nichts wird nach seines Sohnes Tod sein Herz jemals erweichen.

Leb' wohl, geliebter Sohn, leb' wohl, Sanjuscha mein,

Bis bald, denn irgendwann einmal soll’n wir zusammen sein,

Auch wenn du von uns gehst, Die Liebe wird nie enden,

Wie finster auch die Nacht sein mag, wir woll’n Dir Küsse senden.

Wie finster auch die Nacht sein mag, wir woll’n Dir Küsse senden.

Misschien heb je nog nooit van de zwarte hond gehoord

Wie, als een kind van deze wereld verdwijnt,

Ter plaatse arriveert prompt voor de zielsvlucht,

De stilte wordt verstoord door zijn diepe, luide geblaf.

Met hem komt helder licht en zachte hemelse wind,

Hij zegt kalm tegen Sanjok: "Nu mag je op me rijden!"

Vaarwel, geliefde zoon, vaarwel, mijn Sanjuscha,

Tot snel, want op een dag zouden we samen moeten zijn,

Zelfs als je ons verlaat, zal de liefde nooit eindigen

Hoe donker de nacht ook is, we willen je kussen.

De moeder huilt nog steeds, ze graaft haar gezicht diep

In Sanja's zachte deken, zich afvragend of haar zoon gewoon sliep?

De vader bereidt zich voor om haar haar te strelen,

Niets zal zijn hart ooit verzachten nadat de Kerstman sterft.

De hond sprak tot Sanjok: "Nu mag je op mij rijden,

Ik zal je als vriend meenemen naar het paradijs."

De vader weet niet wat hij voelt, de vader weet niet wat hij denkt,

Waarom neemt Fort hem vandaag af wat hij hem ooit gaf?

Hij bereidt zich voor om het haar van zijn moeder te strelen,

Niets zal zijn hart ooit verzachten na de dood van zijn zoon.

Vaarwel, geliefde zoon, vaarwel, mijn Sanjuscha,

Tot snel, want op een dag zouden we samen moeten zijn,

Zelfs als je ons verlaat, zal de liefde nooit eindigen

Hoe donker de nacht ook is, we willen je kussen.

Hoe donker de nacht ook is, we willen je kussen.