Wasser - Weena Morloch

Ich hab' ein braunes Kleidchen an

Und trag' mein Haar als Zopf

Mein Körper ist viel kleiner

Als mein armer, armer Kinderkopf

Mein Schürzchen ist besudelt

Meine Händchen sind geschunden;

Im Herzen meines Liebchens

Hab' ich den Tod überwunden

Meine trock’nen Lippen leckten

Seine mag’re Jungenbrust

Noch kannten wir die Liebe nicht

Ich schmeckte weder Schmerz noch Lust

Dort wo die Aar die Erde trifft

Als unser Schweiß noch süßlich roch

Da hieß ich Isabelle;

Und für mancheinen Weena Morloch

Der Mund, der niemals sprach

Gebirt den ersten Schrei

Die Jungfrau, einer Feder gleich

Verwandelt sich in Blei

Die Dörfer ringsum sind verstummt

Der Wind traurig ein Klag’lied summt

Doch jede Hilfe kommt zu spät

Für's Mädchen das heut' krank

Vor Sorgen in das Wasser geht

«Komm' mit, ich will Dir etwas zeigen.»

Alle Boote schweigen

Der kleine Junge kommt zu spät

Zum Mädchen das heut' Nacht bei Vollmond

Auf den Grund des Sees geht

Mein Lächeln ist ganz steif gefroren

Meine Augen sind geleert

2000 Tage lang hat mich

Das Leben langsam aufgezehrt

Damit mich diese Nacht ereilt

Und auf des Himmels Straßen

Die Luft aus meinen Lungen weicht

Wie bunte Seifenblasen

Du wolltest immer bei mir sein

Sowohl im Tod als auch im Leben:

Warum hast Du dieses eine mal

Nicht auf mich Acht gegeben?

Wo bist Du gewesen

Als ich ganz allein ertrank;

Weil Du mich nicht festhieltst

Immer tiefer in den Tod versank?

Du wolltest immer bei mir sein

Sowohl im Tod als auch im Leben:

Warum hast Du dieses eine mal

Nicht auf mich Acht gegeben?

Der Mund, der niemals sprach

Gebirt den ersten Schrei

Die Jungfrau, einer Feder gleich

Verwandelt sich in Blei

Die Dörfer ringsum sind verstummt

Der Wind traurig ein Klag’lied summt

Doch jede Hilfe kommt zu spät

Für's Mädchen das heut' krank

Vor Sorgen in das Wasser geht

«Komm' mit, ich will Dir etwas zeigen.»

Alle Boote schweigen

Der kleine Junge kommt zu spät

Zum Mädchen das heut' Nacht bei Vollmond

Auf den Grund des Sees geht

Ik draag een bruine jurk

En draag mijn haar in een vlecht

Mijn lichaam is veel kleiner

Als het hoofd van mijn arme, arme kind

Mijn schort is vuil

Mijn kleine handen zijn gevild;

In het hart van mijn schat

Ik heb de dood overwonnen

Mijn droge lippen likten

Zijn magere jongensborst

Liefde kenden we nog niet

Ik proefde pijn noch plezier

Waar de Aar de aarde ontmoet

Toen ons zweet nog zoet rook

Toen heette ik Isabelle;

En voor sommigen, Weena Morloch

De mond die nooit sprak

Geboorte de eerste kreet

Het meisje, als een veer

Transformeert in lood

De dorpen rondom zijn stilgevallen

De wind neuriet helaas een klaagzang

Maar alle hulp komt te laat

Voor het meisje dat ziek is vandaag

Gaat met zorg het water in

"Kom met me mee, ik wil je iets laten zien."

Alle boten zijn stil

De kleine jongen is te laat

Aan het meisje vanavond bij volle maan

Ga naar de bodem van het meer

Mijn glimlach is bevroren stijf

Mijn ogen zijn leeg

2000 dagen lang heeft mij

Het leven verteerde langzaam

Zodat deze nacht mij inhaalt

En in de straten van de hemel

De lucht ontsnapt uit mijn longen

Zoals kleurrijke zeepbellen

Je wilde altijd bij me zijn

Zowel in de dood als in het leven:

Waarom heb je dit een keer gehad?

Geen aandacht voor mij?

Waar ben je geweest

Toen ik helemaal alleen verdronk

Omdat je me niet vasthield

Dieper en dieper in de dood verzonken?

Je wilde altijd bij me zijn

Zowel in de dood als in het leven:

Waarom heb je dit een keer gehad?

Geen aandacht voor mij?

De mond die nooit sprak

Geboorte de eerste kreet

Het meisje, als een veer

Transformeert in lood

De dorpen rondom zijn stilgevallen

De wind neuriet helaas een klaagzang

Maar alle hulp komt te laat

Voor het meisje dat ziek is vandaag

Gaat met zorg het water in

"Kom met me mee, ik wil je iets laten zien."

Alle boten zijn stil

De kleine jongen is te laat

Aan het meisje vanavond bij volle maan

Ga naar de bodem van het meer