Ты и я - СадЪ

В моих жилах вместо крови — электрический ток,

В моем сердце — карбюратор и пудовый замок,

Мои нервы из неона, только тронь — и засветятся.

У тебя глаза — фисташки, в скорлупе конопля,

В волосах твоих ромашки, травяные поля,

Под ногами под твоими никогда нам не встретиться…

Я устал от витрин и манящих дверей,

Я от жара ослеп городских фонарей,

Я болею асфальтом, бетоном, стеклом

Положи мне цветы на запавшую грудь,

Помолись обо мне, а потом позабудь —

Моя смерть умерла, как же мне повезло.

На моем на флаге черном во дурацкой красе

Анархическая фишка — буква «А» в колесе,

Колесо совсем простое — наливай и завертится.

На твоем на флаге белом синие васильки

И зеленый домик с печкою у теплой реки

Ты колеса не глотаешь, никогда нам не встретиться…

Я устал от витрин и манящих дверей,

Я от жара ослеп городских фонарей,

Я болею асфальтом, бетоном, стеклом

Положи мне цветы на запавшую грудь,

Помолись обо мне, а потом позабудь —

Моя смерть умерла, как же мне повезло.

Я устал от витрин и манящих дверей,

Я от жара ослеп городских фонарей,

Я болею асфальтом, бетоном, стеклом

Положи мне цветы на запавшую грудь,

Помолись обо мне, а потом позабудь —

Моя смерть умерла…

как же ей повезло.

In mijn aderen, in plaats van bloed, is er een elektrische stroom,

In mijn hart is een carburateur en een poedelslot,

Mijn zenuwen zijn gemaakt van neon, gewoon aanraken en ze zullen oplichten.

Je ogen zijn pistachenoten, hennep in de schaal,

In je haar zijn madeliefjes, grasvelden,

Onder je voeten, onder je voeten, we zullen elkaar nooit ontmoeten...

Ik heb genoeg van etalages en uitnodigende deuren,

Ik werd verblind door de stadslichten van de hitte,

Ik ben ziek van asfalt, beton, glas

Zet bloemen op mijn verzonken borst,

Bid voor mij, en vergeet dan -

Mijn dood is gestorven, wat een geluk heb ik.

Op mijn zwarte vlag in stomme schoonheid

Anarchistische chip - de letter "A" in het wiel,

Het wiel is vrij eenvoudig - giet en draai.

Er zijn blauwe korenbloemen op je witte vlag

En een broeikas met een kachel bij de warme rivier

Je slikt de wielen niet in, we zullen elkaar nooit ontmoeten...

Ik heb genoeg van etalages en uitnodigende deuren,

Ik werd verblind door de stadslichten van de hitte,

Ik ben ziek van asfalt, beton, glas

Zet bloemen op mijn verzonken borst,

Bid voor mij, en vergeet dan -

Mijn dood is gestorven, wat een geluk heb ik.

Ik heb genoeg van etalages en uitnodigende deuren,

Ik werd verblind door de stadslichten van de hitte,

Ik ben ziek van asfalt, beton, glas

Zet bloemen op mijn verzonken borst,

Bid voor mij, en vergeet dan -

Mijn dood is dood...

wat een geluk heeft ze.