Пандорина коробочка - СадЪ

Одна твоя коробочка, на самом — самом дне

Хранит, давно простуженную, память обо мне.

Кольцо и фотографии, засушенный цветок,

Стихов моих настроченные строки между строк.

Там взрослые страдания и детская любовь,

Основы мироздания и бантик голубой.

Обрывки разговоров, телеграфных проводов,

Утерянные запахи ушедших поездов.

Бездомным одиночеством тихонечко звеня,

Мой голос — это всё, что остаётся от меня.

Его ты помаленечку навеки забывай,

И больше ту коробку ни за что не открывай.

Любовь крепка, как смерть, она — как пуля на войне,

И нет её желаннее, и нет её больней.

Как все о ней мечтаю я, как все её боюсь.

Любовь и смерть, я к вам, надеюсь, больше не вернусь.

Een van je dozen, helemaal onderaan

Houdt, lang koud, de herinnering aan mij.

Ring en foto's, gedroogde bloem,

Mijn gedichten zijn gekrabbelde regels tussen de regels.

Er is volwassen lijden en kinderlijke liefde,

Grondbeginselen van het heelal en een blauwe boog.

Stukjes gesprekken, telegraafdraden,

Verloren geuren van vertrokken treinen.

Stil rinkelend met dakloze eenzaamheid,

Mijn stem is alles wat er van mij overblijft.

Vergeet hem beetje bij beetje,

En maak die doos nooit meer open.

Liefde is sterk als de dood, het is als een kogel in een oorlog,

En er is geen meer wenselijk, en er is geen meer pijnlijk.

Hoe ik over haar droom, hoe ik bang voor haar ben.

Liefde en dood, ik hoop dat ik niet meer bij je terugkom.