Письмо - СадЪ

Я, наверное, счастливый — я часов не наблюдаю,

Видно, где-то потерял их, или вовсе не имел.

Мне, однако, их не жалко — я их рыбой заедаю —

Все равно они без стрелок, как Амурчики без стрел.

На моих часах пропавших время тихо отдыхает,

Пиво пьет и пишет письма без обратных адресов

Тем, кого оно забыло, тем, кого оно не знает,

Ну, а я тебе, любимой, отправляю письмецо.

У меня фонарь без лампы черной дымкой загорелся,

И без стержня авторучка, да и сам я без него —

Может, где-то потерялся, может, вовсе не имелся,

Может, где-то что-то было, может — вовсе ничего.

Заметет весна сиренью, лепестками абрикоса,

И поднимет прямо в небо, как большая стрекоза,

Твое маленькое сердце легким дымом папиросы,

Твои черные глазенки, мои глупые глаза.

Ik ben waarschijnlijk blij - ik kijk niet op de klok,

Blijkbaar was hij ze ergens kwijt, of had hij ze helemaal niet.

Ik heb echter geen medelijden met ze - ik eet ze met vis -

Toch zijn ze zonder pijlen, zoals Cupido's zonder pijlen.

Op mijn vermiste horloge, rust de tijd stil,

Hij drinkt bier en schrijft brieven zonder retouradres

Voor degenen die het is vergeten, voor degenen die het niet kent,

Wel, ik stuur je een brief, mijn liefste.

Mijn lantaarn zonder lamp vatte vlam met een zwarte waas,

En zonder pen, een vulpen, en ikzelf zonder -

Misschien ergens verloren, misschien helemaal niet,

Misschien was er ergens iets, misschien helemaal niets.

De lente zal vegen met seringen, abrikozenblaadjes,

En til het recht omhoog de lucht in, als een grote libel,

Je kleine hart is een lichte sigarettenrook,

Jouw zwarte oogjes, mijn stomme ogen.