The Bride of Darkness - Sabbath Assembly

My Child Queen of the Dead no more your eyes god-like

The sun robed thee in his day Persephone

Embraced in your arms

The Life that had descended now re-arise empowered by the Sun

So mighty was the mother’s childless cry

She asked the waves that moan how the world can be so cruel

«Do you cry for my child?»

And then the voices came saying

«We know not we know not why we cry»

And so the shadow wails

My quick tears kill the flower

My ravings hush the bird

And lost in grief I fail to send

My gift to helpless man

Rain-rotted dead grain

The pale sun sets before his time

And I am ill-content with those who dare to say

My fate’s beyond the Fates

The Bright and the Dark have sworn that

I the child of thee the Power

Who lifts her buried life to bloom

Should be for evermore

The Bride of Darkness

The reaper sees me far away

And now the gleam of dawn upon the threshing floor

Can the dark lord love the sun

And will the shadows die

Extinguish hateful fires along the fields of Asphodel

Death, not peace, comes easily

The spirit needs release

The souls of men

Who grew beyond

And made themselves

As Gods

Against the fear

Of Death and Hell

They shall prevail

I shall prevail

Mijn Kind Koningin van de Doden niet meer je ogen als goddelijk

De zon kleedde u in zijn dag Persephone

Omarmd in je armen

Het leven dat was neergedaald, staat nu weer op, bekrachtigd door de zon

Zo machtig was de kinderloze kreet van de moeder

Ze vroeg de golven die kreunen hoe de wereld zo wreed kan zijn

"Huil je om mijn kind?"

En toen kwamen de stemmen zeggen:

"We weten niet dat we niet weten waarom we huilen"

En dus jammert de schaduw

Mijn snelle tranen doden de bloem

Mijn geraaskal brengt de vogel tot zwijgen

En verloren in verdriet kan ik niet verzenden

Mijn geschenk aan de hulpeloze man

Door regen verrot dood graan

De bleke zon gaat voor zijn tijd onder

En ik ben niet tevreden met degenen die durven te zeggen:

Mijn lot ligt buiten het lot

The Bright and the Dark hebben gezworen dat

Ik het kind van u de Kracht

Wie haar begraven leven optilt om te bloeien?

Zou voor altijd moeten zijn

De bruid van de duisternis

De maaier ziet me ver weg

En nu de glans van de dageraad op de dorsvloer

Kan de donkere heer van de zon houden?

En zullen de schaduwen sterven?

Blus hatelijke branden langs de velden van Asphodel

De dood, geen vrede, komt gemakkelijk

De geest heeft bevrijding nodig

De zielen van mannen

Wie is er verder gegroeid?

En maakten zichzelf

Als Goden

Tegen de angst

Van dood en hel

zij zullen zegevieren

ik zal zegevieren