Confessing a Murder - Sabbath Assembly

A fainting chant — arise and multiply

Majestic resonance, echo, crumbling to dust

My sin, the sin for which I’m greatly cursed

The pagan screech from the beat of raven’s wings

Resounds against the star-encrusted sky

So Rise, O Man, stand up and be joyful

For pain you shall have in abundance

The only time of peace is when we’re at war

Bringing death to a life

That will die for torture

Those who cry, «Please, we never wished it so!»

They shall be the first to die

When the rivers finally cease to flow

But with the blood you cried to receive

And the land gives nothing but the bodies

Of the slain who did try

To escape through a locked window

He weeps, laments, surrenders all his miracles

Quickly, come out of the shadow of the Cross

Has fate snuck in and mounted upon my body?

Sadly something in my heart does not wish to be cured

Far beyond heaven and earth

Empty space comes to an end

This I confess to you

When will we finally be satisfied?

Only with the light of battle in our eyes

Our revolution is against the inhumane world

I feel poisoned — I die in your arms

Send my soul through twilight to heaven

This is like confessing a murder

Een flauwvallend gezang - sta op en vermenigvuldig

Majestueuze resonantie, echo, afbrokkelend tot stof

Mijn zonde, de zonde waarvoor ik enorm vervloekt ben

Het heidense gekrijs van het ritme van de vleugels van de raaf

Weerklinkt tegen de met sterren bezaaide hemel

Dus sta op, o man, sta op en wees blij!

Voor pijn zul je in overvloed hebben

De enige tijd van vrede is wanneer we in oorlog zijn

De dood tot leven brengen

Dat zal sterven voor marteling

Degenen die roepen: "Alsjeblieft, we hebben het nooit zo gewild!"

Zij zullen de eersten zijn die sterven

Wanneer de rivieren eindelijk ophouden te stromen

Maar met het bloed dat je huilde om te ontvangen

En het land geeft niets anders dan de lichamen

Van de gesneuvelden die het wel probeerden

Om te ontsnappen via een vergrendeld raam

Hij huilt, klaagt, geeft al zijn wonderen op

Kom snel uit de schaduw van het kruis

Is het lot binnengeslopen en op mijn lichaam gemonteerd?

Helaas wil iets in mijn hart niet genezen worden

Ver voorbij hemel en aarde

Er komt een einde aan de lege ruimte

Dit beken ik je

Wanneer zijn we eindelijk tevreden?

Alleen met het licht van de strijd in onze ogen

Onze revolutie is tegen de onmenselijke wereld

Ik voel me vergiftigd — ik sterf in je armen

Stuur mijn ziel door de schemering naar de hemel

Dit is hetzelfde als een moord bekennen