Sharp Edge of the Earth - Sabbath Assembly

Her star rises in mist from the sea at evening

‘Remember the beauty of my caress'

O memory -- her wares cannot perish

How I smell the perfume in her blood

My fever is high

I’ve seen through the sheltering sky

To the horrors above this Sharp Edge of the Earth

Who can defend love?

That night he woke sobbing, a well miles deep

To the streets of gold falls his dimming star

No memory save the faceless voice whispering

‘The earth is sharp, trust the blade that cuts you'

My fever is high

I’ve seen through the sheltering sky

To the horrors that lie on this Sharp Edge of the Earth

Who can defend love?

The Earth’s Sharp Edge

Is sharpened by the will to approach death

And the flower that dies

Is the one we nourish the most

The hour arrives

When the bloom turns to dust

And the earth’s sharp edge cuts you

Finally the garden is barren

The blind fluttering moth toward the candle flies

Offers blessings to thee, then burns falls and dies

To the streets of gold fall its burning wings

Like our prayers of incense its smoke rises to God

Haar ster komt 's avonds op in de mist van de zee

'Denk aan de schoonheid van mijn streling'

O geheugen -- haar waren kunnen niet vergaan

Hoe ik het parfum in haar bloed ruik

Mijn koorts is hoog

Ik heb door de beschutte lucht gekeken

Naar de verschrikkingen boven deze scherpe rand van de aarde

Wie kan de liefde verdedigen?

Die nacht werd hij snikkend wakker, een put mijlen diep

In de straten van goud valt zijn dimmende ster

Geen geheugen behalve de anonieme stem die fluistert

'De aarde is scherp, vertrouw op het mes dat je snijdt'

Mijn koorts is hoog

Ik heb door de beschutte lucht gekeken

Aan de verschrikkingen die op deze scherpe rand van de aarde liggen

Wie kan de liefde verdedigen?

De scherpe rand van de aarde

Wordt gescherpt door de wil om de dood te naderen

En de bloem die sterft

Is degene die we het meest voeden?

Het uur komt

Wanneer de bloem in stof verandert

En de scherpe rand van de aarde snijdt je

Eindelijk is de tuin kaal

De blind fladderende mot naar de kaars vliegt

Biedt u zegeningen aan, dan valt en sterft verbrandt

Op de straten van goud vallen zijn brandende vleugels

Net als onze gebeden van wierook stijgt de rook op naar God