In the End - Ryan O'Reilly

The 242 clipped the curb and crashed

Into the back of a car down by the

Hackney Baths

As the sirens wailed I thought of you

The one love I could not rescue

You were far away and I was lost

We paid the price but at what cost

When you have no time, but have to wait

The things you love, you learn to hate

I found you smoking alone on your balcony

You turned your two sad eyes to me

You shivered in your party dress

Your blonde hair all a tangled mess

You’re going to hate me

You’re going to hate me

It’s a fate we won’t escape

I’ll break something you can’t mend

You’re going to hate me in the end

In a borrowed car along a restless sea

I drove from Northern Germany

Along the Swedish roads and endless pines

The threat of snow and expensive wines

I pulled into Oslo late

They’d closed off Karl Johan’s Gate

You should turn around explained a man

In a language I don’t understand

You’re going to hate me

You’re going to hate me

It’s a fate we won’t escape

I’ll break something you can’t mend

You’re going to hate me in the end

You’re going to hate me

You’re going to hate me

What’s lost is lost, you can’t defend

Or change the course of a river’s bend

You’re going to hate me in the end

Dressed in black behind a setting sun

We couldn’t walk but you had to run

Past the writers sleeping in their graves

And the lost souls no one tried to save

You studied all of my promises

Torn at the seams, sealed with a kiss

In a letter no one could ever send

You’re going to hate me in the end

You’re going to hate me

You’re going to hate me

It’s a fate we won’t escape

I’ll break something you can’t mend

You’re gonna hate me in the end

De 242 raakte de stoeprand en crashte

Achterin een auto bij de

Hackney-baden

Terwijl de sirenes loeiden, dacht ik aan jou

De enige liefde die ik niet kon redden

Je was ver weg en ik was verdwaald

We hebben de prijs betaald, maar tegen welke prijs

Wanneer u geen tijd heeft, maar wel moet wachten

De dingen waar je van houdt, leer je te haten

Ik vond je alleen roken op je balkon

Je richtte je twee droevige ogen op mij

Je rilde in je feestjurk

Je blonde haar is een warboel

Je gaat me haten

Je gaat me haten

Het is een lot waaraan we niet zullen ontsnappen

Ik zal iets breken dat je niet kunt repareren

Je gaat me uiteindelijk haten

In een geleende auto langs een rusteloze zee

Ik reed vanuit Noord-Duitsland

Langs de Zweedse wegen en eindeloze pijnbomen

De dreiging van sneeuw en dure wijnen

Ik kwam laat aan in Oslo

Ze hadden Karl Johan's Gate afgesloten

Je moet je omdraaien, legde een man uit

In een taal die ik niet versta

Je gaat me haten

Je gaat me haten

Het is een lot waaraan we niet zullen ontsnappen

Ik zal iets breken dat je niet kunt repareren

Je gaat me uiteindelijk haten

Je gaat me haten

Je gaat me haten

Wat verloren is, is verloren, je kunt het niet verdedigen

Of verander de loop van een rivierbocht

Je gaat me uiteindelijk haten

Gekleed in het zwart achter een ondergaande zon

We konden niet lopen, maar je moest rennen

Langs de schrijvers die in hun graf slapen

En de verloren zielen die niemand probeerde te redden

Je hebt al mijn beloften bestudeerd

Uit zijn voegen gescheurd, verzegeld met een kus

In een brief die niemand ooit zou kunnen sturen

Je gaat me uiteindelijk haten

Je gaat me haten

Je gaat me haten

Het is een lot waaraan we niet zullen ontsnappen

Ik zal iets breken dat je niet kunt repareren

Je gaat me uiteindelijk haten