Boats Against the Current - Ryan O'Reilly

Run your hand along my arm, inside my jacket sleeve

Let your tears fall in your smile, I can hardly breathe

With my hands upon your hips you took our flag down to half mast

When we turned to face each other we were already in the past

The emptiness fills me and it’s tidal like the Thames

If the numbness ever leaves me I won’t want this pain to end

Is it possible to change this, what would you like to ask

Is there a river we can follow ceaselessly towards the past

I was blind to all those candles, heard the music felt your dress

I shut my eyes your lips you gave to me for one last sweet caress

Don’t you give our love a eulogy I can’t watch you close the door

It was winter time the first time but time’s not been stopped before

You said you dreamed that I was holding you, I kissed your eyes your

lips your hair

You cried that was my goodbye to you, I only wish babe I’d been there

Remember when I ran away to Dublin you wrote and told me to stay strong

You’ve only been gone a few hours but they’re tortuously long

The chalice holds the poison and it’s fermented by our fear

Put our love into a four foot hole, a foot for every year

Yesterday I had you, but it would be the last

The doors are locked and they’ve been bolted

It’s trapped us in the past

I can picture you so perfectly your hat down to your shoes

You said I’ve never been an adult and not belonged to you

Remember Magheramore that time I held you safe in both my hands

But the tide was unrelenting breaks the rocks down into sand

We didn’t wait to hear the bell this time we knew it had just been rung

Our cobbled streets they were alive with all the carols being sung

Can our love end so suddenly, I’m not sure if it’s true

Every time I dry my heavy eyes I still think I’ll see you

I drove for hours and for miles after you got out the car

I couldn’t listen to those love sick songs because they don’t know who we are

I reached across to feel you but nothing now feels right

The stars are dancing heel to toe across the endless night

I will draw the curtain you can take a sweeping bow

We remembered all our lines babe no-one had to show us how

Be careful that you do not slip upon the newly painted stage

I expected your directions but not times exquisite rage

Whoever you discover who next walks you to your door

Or dares put his hands where my hands used be

To dance across your bedroom floor

I hope he will understand you’re worth much more than he could know

Will you think of us from time to time and let our time together show

The pearls they would destroy us because that’s not a diamond ring

Maybe I was scared to show you but you did mean everything

I only understand you only you know all of me

Is this how Adam felt the day that Eden set him free?

Ga met je hand langs mijn arm, in de mouw van mijn jas

Laat je tranen vallen in je glimlach, ik kan nauwelijks ademen

Met mijn handen op je heupen hing je onze vlag halfstok

Toen we ons omdraaiden om elkaar aan te kijken, waren we al in het verleden

De leegte vult me ​​en het is getijden zoals de Theems

Als de gevoelloosheid me ooit verlaat, wil ik niet dat deze pijn ophoudt

Is het mogelijk om dit te wijzigen, wat zou je willen vragen

Is er een rivier die we onophoudelijk naar het verleden kunnen volgen?

Ik was blind voor al die kaarsen, hoorde de muziek je jurk voelen

Ik sloot mijn ogen je lippen die je me gaf voor een laatste zoete streling

Geef onze liefde geen lofrede. Ik kan niet zien hoe je de deur sluit

Het was de eerste keer wintertijd, maar de tijd heeft niet eerder stilgestaan

Je zei dat je droomde dat ik je vasthield, ik kuste je ogen

lippen je haar

Je huilde dat was mijn afscheid van jou, ik wou alleen schat dat ik daar was geweest

Weet je nog dat toen ik wegliep naar Dublin, je me schreef en zei dat ik sterk moest blijven

Je bent pas een paar uur weg, maar ze zijn kronkelig lang

De kelk bevat het gif en het wordt gefermenteerd door onze angst

Stop onze liefde in een gat van 1,20 meter, een voet voor elk jaar

Gisteren had ik je, maar het zou de laatste zijn

De deuren zijn op slot en ze zijn vergrendeld

Het zit ons gevangen in het verleden

Ik kan me je zo perfect voorstellen, je hoed tot aan je schoenen

Je zei dat ik nooit volwassen ben geweest en niet van jou was

Herinner je Magheramore die keer dat ik je veilig in mijn beide handen hield

Maar het getij was meedogenloos en breekt de rotsen in zand

We hebben niet gewacht om de bel te horen deze keer wisten we dat hij net was gebeld

Onze geplaveide straten waren levendig met alle kerstliederen die werden gezongen

Kan onze liefde zo plotseling eindigen, ik weet niet zeker of het waar is

Elke keer als ik mijn zware ogen droog, denk ik nog steeds dat ik je zal zien

Ik heb uren en kilometers gereden nadat je uit de auto stapte

Ik kon niet luisteren naar die zieke liefdesliedjes omdat ze niet weten wie we zijn

Ik stak mijn hand uit om je te voelen, maar niets voelt nu goed

De sterren dansen van hiel tot teen door de eindeloze nacht

Ik zal het gordijn sluiten, je kunt een ingrijpende buiging maken

We herinnerden ons al onze regels, schat, niemand hoefde ons te laten zien hoe

Pas op dat je niet uitglijdt op het pas geverfde podium

Ik had je aanwijzingen verwacht, maar geen exquise woede

Wie je ook ontdekt, die je vervolgens naar je deur brengt

Of durft zijn handen te leggen waar mijn handen waren

Om over je slaapkamervloer te dansen

Ik hoop dat hij zal begrijpen dat je veel meer waard bent dan hij zou kunnen weten

Wil je af en toe aan ons denken en onze tijd samen laten zien

De parels zouden ze ons vernietigen, want dat is geen diamanten ring

Misschien was ik bang om het je te laten zien, maar je meende alles

Ik begrijp alleen jou, alleen jij kent mij allemaal

Is dit hoe Adam zich voelde op de dag dat Eden hem bevrijdde?