Mid-Morning Lament - Ruston Kelly

I hate the morning rain

I grab my jacket

Damn, it’s looking pretty warm

I bought a cool new sweater

But when I brought it home

I noticed it was torn

I wanna spike my coffee

But I know where that leads

And it ain’t the safest feeling

When the angel on your shoulder falls asleep

Then I let you in

'Cause you were crying in the hall

Fooled me once again

Wrote your name across the wall

Now the crows are calling, longing for the magic

The happiness you knew when you were a kid

So I’m out here, drawing on the sidewalk

While the storm of mid-morning's blowing in

Maria, guide me by the light

Of all the stars I used to know by name

And if a one-man war’s a cosmic joke

I guess I’ll have to laugh at all the pain

And so what I spike my coffee?

Maybe I’ll never learn

And I must admit the devil on my shoulder

Is a master of her words

Then I let you in

'Cause you were crying in the hall

Fooled me once again

Wrote your name on every wall

Now the crows are calling, longing for the magic

The happiness you knew when you were a kid

So I’m up here, strumming on the rooftop

While the black of mid-morning's flooding in

'Cause all I want is something

To believe in more than nothing

And I guess that’s all I’m asking

From anything at all

I don’t wanna be the kind

Who’s tangled up all the time in their dreaming

Then what’s the point of being needed?

So I’m out here, taking on the bad guys

While the fear of mid-morning's sinking in

Ik haat de ochtendregen

Ik pak mijn jas

Damn, het ziet er lekker warm uit

Ik heb een coole nieuwe trui gekocht

Maar toen ik het mee naar huis nam

Ik zag dat het gescheurd was

Ik wil mijn koffie spiesen

Maar ik weet waar dat toe leidt

En het is niet het veiligste gevoel

Wanneer de engel op je schouder in slaap valt

Dan laat ik je binnen

Omdat je aan het huilen was in de hal

Heb me weer voor de gek gehouden

Schreef je naam over de muur

Nu roepen de kraaien, verlangend naar de magie

Het geluk dat je kende toen je een kind was

Dus ik ben hier, tekenend op het trottoir

Terwijl de storm van het midden van de ochtend binnenwaait

Maria, leid me bij het licht

Van alle sterren die ik vroeger bij naam kende

En als een eenmansoorlog een kosmische grap is

Ik denk dat ik moet lachen om alle pijn

En wat doe ik aan mijn koffie?

Misschien leer ik het nooit

En ik moet de duivel op mijn schouder toegeven

Is een meester van haar woorden?

Dan laat ik je binnen

Omdat je aan het huilen was in de hal

Heb me weer voor de gek gehouden

Schreef je naam op elke muur

Nu roepen de kraaien, verlangend naar de magie

Het geluk dat je kende toen je een kind was

Dus ik ben hier, tokkelend op het dak

Terwijl het zwart van de ochtend binnenstroomt

Want alles wat ik wil is iets

Om in meer dan niets te geloven

En ik denk dat dat alles is wat ik vraag

Van wat dan ook

Ik wil niet het soort zijn

Wie is de hele tijd verstrikt in zijn dromen?

Wat heeft het dan voor zin om nodig te zijn?

Dus ik ben hier en neem het op tegen de slechteriken

Terwijl de angst voor het midden van de ochtend bezinkt