Da Mhile Bliadhna - Runrig

Fo na gealachean

Air rathad da mhile bliadhn'

Co chreideadh na dh' fhairich sinn

'S na chunniac sinn ri ar linn

Dh' fhas am fasach suas

Far an do chuir sinn siol ar naire

Dlieab mor nan daoine

An t-acras is am pathadh

Anns an aineolas

Chaidh ar gairdeachas air chall

Da mhile bliadhna

Air an rathad lethainn mhall

Tha mi direadh a' chnuic as aird'

Airson sealladh, dhan an talamh

Air cul a' ghlinne waobh eile thall

Air sraidean baile a mhaireas

An la nach criochnaich is nach gluais

Tro na h-aireamhean

Mar fharadh theid sinn suas

Anns an dealachadh

Atharraichidh sinn an am priobadh suil

Thoir dhuinn an aireamh nuadh

Na laithean buan

--oOo--

Da mhile bliadhna (Two thousand years)

Below many moons

On a two thousand year old road

Who could have believed all that we have seen

And suffered in our generation

The wilderness has grown

Where we have sown the seeds of our shame

Hunger and thirst

The legacy of our population

In our ignorance

Our joy has lost direction

Two thousand years

On the slow broad way

I am climbing up the highest hill

For a sight of the landscape

Behind the other side of the valley

On the streets of the everlasting city

Day will not end, time will not shift

Up through the numbers

We will rise like stepping on a ladder

In the parting

We will be transformed in the blink of an eye

Give us the new number

The eternal days

Onder de manen

Op een weg van tweeduizend jaar

Wie zou geloven wat we voelden

En wat we zagen in onze tijd

De woestijn groeide op

Waar we het zaad van schaamte hebben gezaaid

De grote massa van het volk

Honger en dorst

in onwetendheid

Onze vreugde was verloren

tweeduizend jaar

Op de langzame brede weg

Ik ben op de top van de hoogste heuvel

Voor een blik, de grond in

Achter de vallei aan de andere kant

Op overgebleven stadsstraten

De dag die nooit eindigt en niet beweegt

Door de cijfers

Als een tarief gaan we omhoog

bij het afscheid

We veranderen in een oogwenk

Geef ons het nieuwe nummer

De blijvende dagen

--oOo--

tweeduizend jaar

Onder vele manen

Op een tweeduizend jaar oude weg

Wie had kunnen geloven wat we allemaal hebben gezien

En leed in onze generatie

De wildernis is gegroeid

Waar we de zaden van onze schaamte hebben gezaaid

Honger en dorst

De erfenis van onze bevolking

In onze onwetendheid

Onze vreugde heeft de richting verloren

tweeduizend jaar

Op de langzame brede weg

Ik beklim de hoogste heuvel

Voor een zicht op het landschap

Achter de andere kant van de vallei

In de straten van de eeuwige stad

De dag zal niet eindigen, de tijd zal niet verschuiven

Omhoog door de cijfers

We zullen stijgen als op een ladder stappen

bij het afscheid

We zullen in een oogwenk worden getransformeerd

Geef ons het nieuwe nummer

De eeuwige dagen