An Ubhal as Airde - Runrig

The Cutter And The Clan

An Ubhal As Airde

Comhla rium

A tha thu an drasd

Mo shuilean duinte, mo chuimhne dan

Nam sheasamh a' coimhead

Gach cnoc is gach traigh

Is an siol a dh’fhag thu ann a 'fas

Tha an garradh lan

Le craobhan treun

Le meas a' fas dhuinn ann ri bhuain

Ubhlan abaich

Milis geur

Ach tha aon ubhal nach ruig sinn idir air

Is co 'nar measg

A mhaireas la

Seachad air am is air oidhche fhein

A liuthad uair

A shreap mi suas

Airson an ubhal as airde chur gu beul

Seididh gaoth is dearrsaidh grian

Tro mheas nan craobhan lin gu lin

Ach thig an la is thig an t-am

Airson an ubhal as airde

Air a' chraobh a bhuain

The Highest Apple

At present

All you were is with me

My eyes closed, my memory confident

Standing here watching

Each hill and shoreline

With the seed you left

Still growing

The garden is well stocked

With mighty trees

With fruit growing for the whole world

Ripe, sweet

And bitter apples

And the one apple

That is beyond reach

Who amongst us

Can exist a single day

Beyond our own time and our own limits

Countless and futile

Are times I’ve climbed

To reach and taste

The forbidden fruit

The winds will blow

And the sun will shine

From generation to generation

Through the trees of the garden

But the day and the hour

Will surely come

To take the highest apple

From the knowledge tree

De snijder en de clan

An Ubhal As Airde

Comhla rium

Een dat dus een drasd

Mo shuilean duinte, mo chuimhne dan

Nam sheasamh een' coimhead

Gach cnoc is gach traigh

Is een siol een dh'fhag thu ann een 'fas

Tha een garradh lan

Le craobhan treun

Le meas a' fas dhuinn ann ri bhuain

Ubhlan abaich

Milis geur

Ach tha aon ubhal nach ruig sinn idir air

Is co 'nar measg

Een mhaireas la

Seachad air am is air oidhche fhein

Een liuthad uair

A shreap mi suas

Airson an ubhal als airde chur gu beul

Seididh gaoth is dearrsaidh grian

Tro mheas nan craobhan lin gu lin

Ach thig an la is thig an t-am

Airson an ubhal als airde

Air a' chraobh a bhuain

De hoogste appel

Momenteel

Alles wat je was, is bij mij

Mijn ogen gesloten, mijn geheugen vol vertrouwen

Sta hier te kijken

Elke heuvel en kustlijn

Met het zaad dat je achterliet

Nog steeds aan het groeien

De tuin is goed gevuld

Met machtige bomen

Met fruitteelt voor de hele wereld

Rijp, zoet

En bittere appels

En die ene appel

Dat is buiten bereik

Wie onder ons?

Kan op één dag bestaan

Voorbij onze eigen tijd en onze eigen grenzen

Ontelbaar en zinloos

Zijn tijden dat ik heb geklommen?

Te bereiken en te proeven

De verboden vrucht

De wind zal waaien

En de zon zal schijnen

Van generatie tot generatie

Door de bomen van de tuin

Maar de dag en het uur

Zal zeker komen

Om de hoogste appel te pakken

Uit de kennisboom