Déjame Ver - Rosario, India Martínez

Dejame ver como el viento se evapura

Se hace nube y luego llora

Como llueve en mi enterior

Y quiero ver el camino de la gloria

Lo que lleva mi memoria

Escondido entre mi piel

Y cuando vea

Una luz sobre mi espalda

Nunca me sentire sola

Esa luz es mi calor

Y en mi mente el dibujo que se borra

Porque el tiempo no perdona

Y no se pedir perdon

Laat me zien hoe de wind verdampt

Het wordt een wolk en dan huilt het

hoe het in mij regent

En ik wil het pad van glorie zien

Wat draagt ​​mijn geheugen?

verborgen tussen mijn huid

en als je ziet

een licht op mijn rug

Ik zal me nooit alleen voelen

Dat licht is mijn warmte

En in mijn gedachten de tekening die is gewist

Omdat de tijd niet vergeeft

En ik weet niet hoe ik me moet verontschuldigen