My Old Man - Rodney Atkins

I got a picture of him, barefoot in the mud.

Behind his grandpa’s plow an' two great mules.

When he turned ten years old, on May 8, '53.

He grew up fearin' God in Washburn, Tennessee.

The closest thing he had to a Dad was his Uncle Bob.

An' he could only dream of things like little league baseball.

An' that little boy, with big blue eyes and calloused hands,

Huh, became my old man.

Well she was a Kentucky girl, born on Valentine’s Day.

The fourth child of five to my Grandma, Eula May.

So shy and beautiful with sunset hair and emerald eyes.

Her Daddy spent his life workin' in the coal mines.

Now in my eyes, all my life, my Daddy’s been a Saint.

But even Saints need Angels to show them the way.

And over thirty-seven years ago, he asked for Margaret Lynn’s hand.

And that Angel married my old man.

And there were times I tried to buck, the truthful things they said.

But now I’m glad that, more than once, they rattled my stubborn head.

'Cause my folks are just like mountains, I looked at from afar.

But now the closer I get to them, the bigger they are.

The time seems to fly anymore, and the holidays are so far apart.

There’s no way a 'phone call could express what’s in my heart.

So this is just a song to say how greatful I am.

For Mamma and my old man.

For Mamma and Dad.

Ik heb een foto van hem, blootsvoets in de modder.

Achter de ploeg van zijn opa en twee grote muilezels.

Toen hij tien jaar oud werd, op 8 mei '53.

Hij groeide op met angst voor God in Washburn, Tennessee.

Het dichtst bij een vader stond zijn oom Bob.

En hij kon alleen maar dromen van dingen als honkbal in de kleine competitie.

En die kleine jongen, met grote blauwe ogen en eeltige handen,

Huh, werd mijn oude man.

Nou, ze was een Kentucky-meisje, geboren op Valentijnsdag.

Het vierde kind van vijf voor mijn oma, Eula May.

Zo verlegen en mooi met zonsonderganghaar en smaragdgroene ogen.

Haar vader werkte zijn hele leven in de kolenmijnen.

In mijn ogen is mijn vader mijn hele leven een heilige geweest.

Maar zelfs heiligen hebben engelen nodig om ze de weg te wijzen.

En meer dan zevenendertig jaar geleden vroeg hij om de hand van Margaret Lynn.

En die engel trouwde met mijn oude man.

En er waren tijden dat ik probeerde tegen te houden, de waarheidsgetrouwe dingen die ze zeiden.

Maar nu ben ik blij dat ze meer dan eens aan mijn koppige hoofd rammelden.

Want mijn mensen zijn net als bergen, waar ik van ver naar keek.

Maar hoe dichter ik bij ze kom, hoe groter ze zijn.

De tijd lijkt niet meer te vliegen en de feestdagen liggen zo ver uit elkaar.

Een telefoontje kan onmogelijk uitdrukken wat er in mijn hart leeft.

Dit is dus gewoon een liedje om te zeggen hoe dankbaar ik ben.

Voor mama en mijn oude man.

Voor mama en papa.