Stanyan Street - Rod McKuen

You lie bent up in embryo sleep

Below the painting of the blue fisherman

Without a pillow

The checkered cover kicked and tangled on the

Floor

The old house creaking now

A car going by

The wind

A fire engine up the hill

I’ve disentangled myself from you

Moved silently

Groping in the dark for cigarettes

And now three cigarettes later

Still elated

Still afraid

I sit across the room watching you —

The light from the street lamp coming through the

Shutters

Hysterical patterns flash on the wall sometimes

When a car goes by

Otherwise there is no change

Not in the way you lie curled up

Not in the sounds that never come from you

Not in the discontent I feel

You’ve filled completely

This first November day

With Sausalito and sign language

Canoe and coffee

Ice cream and your wide eyes

And now unable to sleep

Because the day is finally going home

Because your sleep has locked me out

I watch you and wonder at you

I know your face by touch when it’s dark

I know the profile of your sleeping face

The sound of you sleeping

Sometimes I think you were all sound

Kicking free of covers

And adjusting shutters

Moving about in the bathroom

Taking twenty minutes of our precious time

I know the hills

And gullys of your body

The curves

The turns

I have total recall of you

And Stanyan Street

Because I know it will be important later

It’s quiet now

Only the clock

Moving toward rejection tomorrow

Breaks the stillness

There are golden apples to be picked

And green hills to climb

And meadows to run when you’re young

There are roaring rivers to be crossed

And bridges to build

And wild oats to sow as you grow

But later on the other side of time

The apples no longer taste sweet

Bridges fall down

Meadows turn brown

As life falls apart

In a little room on Stanyan Street

Je ligt gebogen in de embryoslaap

Onder het schilderij van de blauwe visser

Zonder kussen

De geruite omslag schopte en raakte in de war

Vloer

Het oude huis kraakt nu

Er rijdt een auto voorbij

De wind

Een brandweerwagen de heuvel op

Ik heb mezelf van je losgemaakt

Stil verplaatst

In het donker tasten naar sigaretten

En nu drie sigaretten later

Nog steeds opgetogen

Nog steeds bang

Ik zit aan de andere kant van de kamer naar je te kijken —

Het licht van de straatlantaarn komt door de

Luiken

Hysterische patronen flitsen soms op de muur

Als er een auto voorbij komt

Anders is er geen verandering

Niet zoals je opgerold ligt

Niet in de geluiden die nooit van jou komen

Niet in de ontevredenheid die ik voel

Je zit helemaal vol

Deze eerste novemberdag

Met Sausalito en gebarentaal

Kano en koffie

IJs en je grote ogen

En nu niet in staat om te slapen

Omdat de dag eindelijk naar huis gaat

Omdat je slaap me buitengesloten heeft

Ik kijk naar je en verwonder me over je

Ik ken je gezicht door aanraking als het donker is

Ik ken het profiel van je slapende gezicht

Het geluid van je slaap

Soms denk ik dat jullie allemaal gezond waren

Schoppen vrij van covers

En rolluiken aanpassen

Bewegen in de badkamer

Twintig minuten van onze kostbare tijd nemen

Ik ken de heuvels

En geulen van je lichaam

de bochten

de bochten

Ik kan me je volledig herinneren

En Stanyan Street

Omdat ik weet dat het later belangrijk zal zijn

Het is nu stil

Alleen de klok

Morgen richting afwijzing

Breekt de stilte

Er zijn gouden appels om te plukken

En groene heuvels om te beklimmen

En weiden om te rennen als je jong bent

Er zijn brullende rivieren om over te steken

En bruggen om te bouwen

En wilde haver om te zaaien terwijl je groeit

Maar later aan de andere kant van de tijd

De appels smaken niet meer zoet

Bruggen vallen naar beneden

Weiden worden bruin

Als het leven uit elkaar valt

In een kleine kamer aan de Stanyan Street