Un Momento - Roberto Goyeneche, Anibal Troilo

Adiós…

Qué raro fue tu adiós!

de espina y de jazmín,

como una cruz y una caricia.

Tal vez… no presentí,

ni comprendí,

que las estrellas tienen que morir

con los rayos del sol…

Yo fui… un pájaro cantor,

y tú la mariposa

que buscó quemar sus alas.

Después… la soledad,

la realidad,

la noche cruel que pronto me envolvió…

fatal…

Y otra vez junto al río, muy juntos…

Tu boca, mi boca,

tu pelo y mi pelo.

Y la luna,

tu luna, mi luna,

que ayer nos vestía,

hoy tiende su velo.

Yo no quiero el engaño de un día:

tus manos no tiemblan!

no sabes reír…

Yo no quiero la historia de siempre,

vivir un momento y luego morir.

Yo sé…

que un día encontraré

en la aventura eterna

de mis pasos por la vida,

tu voz que llamará,

que gritará,

que pedirá por mi regreso en vano,

y tal vez llorarás…

Verás… qué triste es el papel

de mendigar amor

donde no queda nada, nada…

Después… la soledad,

la realidad,

la noche cruel que ya te envolverá…

fatal…

Tot ziens…

Hoe vreemd was je afscheid!

van doorn en jasmijn,

als een kruis en een streling.

Misschien... Ik had niet voorzien,

Ik begreep het niet eens

dat de sterren moeten sterven

met de zonnestralen...

Ik was... een zangvogel,

en jij de vlinder

die zijn vleugels wilde verbranden.

Na… eenzaamheid,

realiteit,

de wrede nacht die me spoedig omhulde...

dodelijk…

En weer bij de rivier, heel dicht bij elkaar...

Jouw mond, mijn mond,

jouw haar en mijn haar.

En de maan,

jouw maan, mijn maan,

die ons gisteren aankleedde,

vandaag verzorgt ze haar sluier.

Ik wil geen bedrog van een dag:

je handen trillen niet!

je weet niet hoe je moet lachen...

Ik wil niet het gebruikelijke verhaal,

leef een moment en sterf dan.

Ik weet…

die op een dag zal ik vinden

in het eeuwige avontuur

van mijn stappen door het leven,

jouw stem die zal roepen,

dat zal schreeuwen,

die tevergeefs om mijn terugkeer zal vragen,

en misschien ga je huilen...

Je zult zien... hoe treurig is de krant

om liefde smeken

waar niets meer is, niets...

Na… eenzaamheid,

realiteit,

de wrede nacht die je al zal omhullen...

dodelijk…