Autorretratinho - Roberta Sá

Os dentes levemente mais à frente

Revelam meu sorriso azulejado

Emoldurado por lábios salientes

Certamente ardentes se beijados

A fronte suavemente projetada

Como nas estátuas primitivas

A testa de feição mais alongada

Como nas estirpes mais antigas

Me atenho aqui a descrever meu rosto

Que o resto só com os olhos de um pintor

Suficientemente hábil e de bom gosto

Pra retratar-me toda em toda cor

Apenas cito a mais as minhas pernas

Raramente expostas por inteiro

Qual montanhas sob neves eternas

Encobertas janeiro a janeiro

Talvez a breve referência aos dentes

E ao meu sorriso aberto azulejado

Já seja tão ou mais que o suficiente

Para explicar as fadas do meu fado

De tanden iets verder naar voren

Onthul mijn betegelde glimlach

Omlijst door uitstekende lippen

Zeker vurig als gekust

Het soepel geprojecteerde voorhoofd

Zoals in primitieve standbeelden

Hoe langer voorhoofd

Net als bij de oudere soorten

Ik blijf hier om mijn gezicht te beschrijven

Dat de rest alleen met de ogen van een schilder

Voldoende vaardig en met goede smaak

Om mezelf in elke kleur te portretteren

Ik noem alleen mijn benen

Zelden volledig belicht

Welke bergen onder eeuwige sneeuw

Overdekt van januari tot januari

Misschien de korte verwijzing naar tanden

En naar mijn betegelde open glimlach

Al zo of meer dan genoeg zijn

Om de feeën van mijn fado uit te leggen