The Approaching Curve - Rise Against

The speakers gently seeped with sounds

Of ambient keyboards and light percussion

Creating a seductive soundtrack to our midnight drive

Through curtains of blackness

The windows were cold to the touch

Reflecting the icy conditions in our immediate extremity

Salt stains and fingerprints littered the glass

And streaks of melting snow cascaded down its length

The music pulsed louder, yet gentle

Like the far away squeal of a pot of boiling water

The skyline was glowing faintly with vague hints of an impending dawn

The car raced along a painfully straight stretch of road

And she hadn’t so much as turned the steering wheel

Two degrees in the last twenty minutes

Nor had we spoken

As we were, so perfect, so happy

They’ll remember, only our smiles cause that’s all they’ve seen

Long since dried, when we are found, are the tears in which we had drowned

As we were, so perfect, so happy

«Why are you doing this?»

she spoke as if not expecting a response

Her voice penetrated the still air of our speechless drive

So suddenly that my heart had jumped

«I'm not doing anything,» I said, but I didn’t even believe that myself

«This is what’s best, for me, for you, for us,» or maybe just for me I thought

As a tear formed in the pit of her eye

The music poured through the speakers and

We were losing ourselves in the cadence

She looked down momentarily and closed her eyes for

A bit longer than a standard blink

Then she was crying.

Then she was shouting.

Then I was shouting

Now pouring confessions, having no answers, or solutions

We barely even knew the questions

As we were, so perfect, so happy

They’ll remember, only our smiles cause that’s all they’ve seen

Long since dried, when we are found, are the tears in which we had drowned

As we were, so perfect, so happy

Don’t put me underground, I was meant for a life somewhere else

Please, love, give me the wheel, before both of our hearts you

Will steal tonight (will steal tonight)

As we were, so perfect, so happy

They’ll remember, only our smiles cause that’s all they’ve seen

Long since dried, when we are found, are the tears in which we had drowned

As we were, so perfect, so happy

Our cracking voices became part of the music.

The car pressed on faster through the night

As our voices lowered the cadence again overtook the air

Up ahead there was a curve approaching

She made no indications of slowing

De luidsprekers sijpelden zachtjes van geluiden

Van ambient keyboards en lichte percussie

Een verleidelijke soundtrack maken voor onze nachtelijke rit

Door gordijnen van zwartheid

De ramen voelden koud aan

Weerspiegeling van de ijzige omstandigheden in onze directe extremiteit

Zoutvlekken en vingerafdrukken bezaaiden het glas

En strepen smeltende sneeuw stroomden over de hele lengte

De muziek pulseerde luider, maar toch zacht

Zoals het verre gepiep van een pot kokend water

De skyline gloeide zwakjes met vage hints van een naderende dageraad

De auto racete over een pijnlijk recht stuk weg

En ze had niet eens aan het stuur gedraaid

Twee graden in de afgelopen twintig minuten

We hadden ook niet gesproken

Zoals we waren, zo perfect, zo blij

Ze zullen het onthouden, alleen onze glimlach want dat is alles wat ze hebben gezien

Lang geleden gedroogd, wanneer we worden gevonden, zijn de tranen waarin we waren verdronken

Zoals we waren, zo perfect, zo blij

"Waarom doe je dit?"

ze sprak alsof ze geen antwoord verwachtte

Haar stem drong door in de stille lucht van onze sprakeloze rit

Zo plotseling dat mijn hart een sprongetje maakte

«Ik doe niets,» zei ik, maar dat geloofde ik zelf niet eens

"Dit is wat het beste is, voor mij, voor jou, voor ons", of misschien alleen voor mij, dacht ik

Terwijl een traan zich vormde in de put van haar oog

De muziek stroomde door de speakers en

We verloren onszelf in de cadans

Ze keek even naar beneden en sloot haar ogen voor...

Iets langer dan een standaard knipper

Toen was ze aan het huilen.

Toen was ze aan het schreeuwen.

Toen was ik aan het schreeuwen

Nu bekentenissen aan het gieten, geen antwoorden of oplossingen hebben

We kenden de vragen amper

Zoals we waren, zo perfect, zo blij

Ze zullen het onthouden, alleen onze glimlach want dat is alles wat ze hebben gezien

Lang geleden gedroogd, wanneer we worden gevonden, zijn de tranen waarin we waren verdronken

Zoals we waren, zo perfect, zo blij

Zet me niet ondergronds, ik was bedoeld voor een leven ergens anders

Alsjeblieft, liefje, geef me het stuur, voor onze beide harten jij

Zal vanavond stelen (zal vanavond stelen)

Zoals we waren, zo perfect, zo blij

Ze zullen het onthouden, alleen onze glimlach want dat is alles wat ze hebben gezien

Lang geleden gedroogd, wanneer we worden gevonden, zijn de tranen waarin we waren verdronken

Zoals we waren, zo perfect, zo blij

Onze krakende stemmen werden onderdeel van de muziek.

De auto reed 's nachts sneller door

Toen onze stemmen daalden, haalde de cadans weer de lucht in

Verderop naderde een bocht

Ze gaf geen indicaties van vertraging