Injection - Rise Against

Do you spend your days counting the hours you're awake

And when night covers the sky you find yourself doing the same

It's a burden you've been burying in spite of all your prayers

As the light turns off inside your heart can you remember

What it's like to care?

Knees are weak, hands are shaking, I can't breathe

So give me the drug, keep me alive

Give me what's left of my life

Don't let me go

Pull this plug, let me breath

On my own I'm finally free

Don't let me go

The trail of crumbs you left somehow got lost along the way

If you never meant to leave then you only had to stay

With the memories that haunt us, I cherish just the same

As the ones that bring us closer to the sky, no matter how grave

Yet I fall through these clouds and she's screaming

So give me the drug, keep me alive

Give me what's left of my life

Don't let me go

Pull this plug, let me breath

On my own I'm finally free

Don't let me go

This grip loosens but it never breaks

We carry nothing but a name you will forsake

Your words are always there to break my fall

And now I find the comfort to see through it all

Guide me through uncharted waters

Before we lose our way again

Will you be my compass

Until forever, until forever ends

Knees are weak, hands are shaking, I can't breathe

So give me the drug, keep me alive

Give me what's left of my life

Don't let me go

Pull this plug, let me breath

On my own I'm finally free

Don't let me go

Don't let me go

Breng je je dagen door met het tellen van de uren dat je wakker bent?

En als de nacht de lucht bedekt, merk je dat je hetzelfde doet

Het is een last die je hebt begraven ondanks al je gebeden

Als het licht in je hart uitgaat, kun je je dat herinneren?

Hoe het is om te zorgen?

Knieën zijn zwak, handen trillen, ik kan niet ademen

Dus geef me het medicijn, houd me in leven

Geef me wat er over is van mijn leven

Laat me niet gaan

Trek aan deze stekker, laat me ademen

In mijn eentje ben ik eindelijk vrij

Laat me niet gaan

Het spoor van kruimels dat je achterliet, is op de een of andere manier onderweg verloren gegaan

Als je nooit van plan was te vertrekken, dan hoefde je alleen maar te blijven

Met de herinneringen die ons achtervolgen, koester ik net hetzelfde

Als degenen die ons dichter bij de hemel brengen, hoe ernstig ook

Toch val ik door deze wolken en ze schreeuwt

Dus geef me het medicijn, houd me in leven

Geef me wat er over is van mijn leven

Laat me niet gaan

Trek aan deze stekker, laat me ademen

In mijn eentje ben ik eindelijk vrij

Laat me niet gaan

Deze greep wordt losser maar breekt nooit

We dragen niets anders dan een naam die je zult verlaten

Je woorden zijn er altijd om mijn val te breken

En nu vind ik de troost om er doorheen te kijken

Leid me door onbekende wateren

Voordat we weer de weg kwijt raken

Wil jij mijn kompas zijn

Tot voor altijd, tot voor altijd eindigt

Knieën zijn zwak, handen trillen, ik kan niet ademen

Dus geef me het medicijn, houd me in leven

Geef me wat er over is van mijn leven

Laat me niet gaan

Trek aan deze stekker, laat me ademen

In mijn eentje ben ik eindelijk vrij

Laat me niet gaan

Laat me niet gaan