Sight Unseen - Rise Against

Sight unseen, the road stretched out before me.

Suffocate — the water rising slowly.

Step in time, agree to share this pain.

Live or die now, but still we suffer just the same!

I took my share and then told her, «I don’t want more»

We spend our lives, then ask you, what was this for,

We gave our time and still we came up short.

Cause this is all I’ve got, and I’ve nothing more.

We save the worst excuse, but the best in store.

Maybe now, we’ll finally even the score.

Are you counting?

— do you even wanna know?

Cause unknown, the streets are never-ending.

Sinking down, with nothing to defend me.

Lie and wait, for some small show of mercy.

Questions change — but the answers always stay the same!

I took my share and then told her, «I don’t want more»

I fell so low, I touched the oceans floor.

But what the hell are we searching for?!

Cause this is all I’ve got, and I’ve nothing more.

We save the worst excuse, but the best in store.

Maybe now, we’ll finally even the score.

Are you counting?

— do you even wanna know?

She lies awake now, and cried a thousand rivers.

The circumstance here, has led this child astray.

This candle’s fading, the dim light slowly withers.

You ask for guidance, but I just look away…

I have nothing more to say.

So let me down, because they never believed in you.

Seal this crown, and still we can see right through.

Cause this is all I’ve got, and I’ve nothing more.

We save the worst excuse, but the best in store.

Maybe now we’ll finally even the score.

Cause this is all I’ve got.

And now there’s nothing.

Ongezien zicht strekte de weg zich voor mij uit.

Verstik: het water stijgt langzaam.

Kom op tijd, stem ermee in om deze pijn te delen.

Leef of sterf nu, maar toch lijden we hetzelfde!

Ik nam mijn deel en zei toen tegen haar: "Ik wil niet meer"

We brengen ons leven door en vragen je dan waar dit voor was,

We hebben onze tijd gegeven en toch kwamen we te kort.

Want dit is alles wat ik heb, en meer heb ik niet.

We bewaren het slechtste excuus, maar het beste in de winkel.

Misschien krijgen we nu eindelijk de score gelijk.

Ben je aan het tellen?

- wil je het eigenlijk wel weten?

Oorzaak onbekend, de straten zijn oneindig.

Zinkend naar beneden, met niets om me te verdedigen.

Liegen en wachten, op een klein blijk van barmhartigheid.

Vragen veranderen, maar de antwoorden blijven altijd hetzelfde!

Ik nam mijn deel en zei toen tegen haar: "Ik wil niet meer"

Ik viel zo laag dat ik de oceaanbodem raakte.

Maar waar zijn we in godsnaam naar op zoek?!

Want dit is alles wat ik heb, en meer heb ik niet.

We bewaren het slechtste excuus, maar het beste in de winkel.

Misschien krijgen we nu eindelijk de score gelijk.

Ben je aan het tellen?

- wil je het eigenlijk wel weten?

Ze ligt nu wakker en huilde duizenden rivieren.

De omstandigheid hier heeft dit kind op een dwaalspoor gebracht.

Deze kaars vervaagt, het schemerige licht verwelkt langzaam.

Je vraagt ​​om begeleiding, maar ik kijk gewoon weg...

Ik heb niets meer te zeggen.

Dus laat me in de steek, want ze hebben nooit in je geloofd.

Verzegel deze kroon, en toch kunnen we er dwars doorheen kijken.

Want dit is alles wat ik heb, en meer heb ik niet.

We bewaren het slechtste excuus, maar het beste in de winkel.

Misschien krijgen we nu eindelijk de score gelijk.

Dit is alles wat ik heb.

En nu is er niets.