Hairline Fracture - Rise Against

A sinking ship, an awkward kiss

A chance to set things straight

The kind of hurt that burns and burns

Like fires we can’t contain

We hole up in a shelter made of bones and ice and there we’ll wait

To start again with steady hands

This time nothing gets in our way

But as we peer a little closer what do we see?

A crack in the surface

A flaw in the plan

(Plans we made together, almost buried in the sand)

A cadence imperfect

Like a building condemned

(Can we indemnify ourselves if we don’t face what we’re against?)

A promise kept

The dirt unswept

A poorly worn disguise

A child unloved that then grows up

To love what we despise

We’re broken but still breathing

We are wounded but we are healing

We pick up right where we left off

Breathe on the ashes that remain

So that these coals may become fire

To guide our way

A crack in the surface

A flaw in the plan

(Plans we made together, almost buried in the sand)

A cadence imperfect

Like a building condemned

(Can we indemnify ourselves if we don’t face what we’re against?)

I walk on wounds

That seldom prove to slow me down

I laugh this constant pain away

So you can’t tell

But there it lies under the smiles

It drains me mile after mile

But seldom proves to slow me down

Here I go, here I go, here I go

Should we just hold on

To what remains of

What we thought was lost

But it’s just a crack in the surface

A flaw in the plan

(Plans we made together, almost buried in the sand)

A cadence imperfect

Like a building condemned

(Can we indemnify ourselves if we don’t face what we’re against?)

Een zinkend schip, een onhandige kus

Een kans om dingen recht te zetten

Het soort pijn dat brandt en brandt

Net als branden die we niet kunnen bedwingen

We verschuilen ons in een schuilplaats gemaakt van botten en ijs en daar wachten we

Opnieuw beginnen met vaste handen

Deze keer staat niets ons in de weg

Maar als we wat dichterbij kijken, wat zien we dan?

Een scheur in het oppervlak

Een fout in het abonnement

(Plannen die we samen maakten, bijna begraven in het zand)

Een onvolmaakte cadans

Als een veroordeeld gebouw

(Kunnen we onszelf schadeloosstellen als we niet onder ogen zien waar we tegen zijn?)

Een belofte gehouden

Het vuil niet geveegd

Een slecht gedragen vermomming

Een onbemind kind dat vervolgens opgroeit

Om te houden van wat we verachten

We zijn gebroken maar ademen nog

We zijn gewond maar we genezen

We gaan verder waar we gebleven waren

Adem op de as die overblijft

Zodat deze kolen vuur kunnen worden

Om ons de weg te wijzen

Een scheur in het oppervlak

Een fout in het abonnement

(Plannen die we samen maakten, bijna begraven in het zand)

Een onvolmaakte cadans

Als een veroordeeld gebouw

(Kunnen we onszelf schadeloosstellen als we niet onder ogen zien waar we tegen zijn?)

Ik loop op wonden

Dat blijkt me zelden te vertragen

Ik lach deze constante pijn weg

Je kunt het dus niet zien

Maar daar ligt het onder de glimlach

Het zuigt me kilometer na kilometer leeg

Maar blijkt me zelden te vertragen

Hier ga ik, hier ga ik, hier ga ik

Moeten we even volhouden?

Naar wat er nog over is

Wat we dachten was verloren

Maar het is slechts een barst in het oppervlak

Een fout in het abonnement

(Plannen die we samen maakten, bijna begraven in het zand)

Een onvolmaakte cadans

Als een veroordeeld gebouw

(Kunnen we onszelf schadeloosstellen als we niet onder ogen zien waar we tegen zijn?)