Architects - Rise Against

Are there no fighters left here anymore?

Are we the generation we’ve been waiting for?

Or are we patiently burning, waiting to be saved?

Our heroes, our icons have mellowed with age.

Following rules that they once disobeyed.

They’re now being led when they used to lead the way

Do you still believe in all the things that you stood by before?

(That you stood by before.)

Are you out there on the front lines, or at home keeping score?

Do you care to be the layer of the bricks that seal your fate?

(Bricks that seal your fate.)

Would you rather be the architect of what we might create?

(Go!)

They laid out the blueprints,

They poured down a base

Concrete solutions to slow our decay.

But when they are gone

Who the fuck’s gonna take their place?

Yeah, will it be the cynic, the critics galore?

The cliche apathetic, passed out on the floor

The trusting complicit who collectively ignore

Do you still believe in all the things that you stood by before?

(That you stood by before.)

Are you out there on the front lines, or at home keeping score?

Do you care to be the layer of the bricks that seal your fate?

(Bricks that seal your fate.)

Would you rather be the architect of what we might create?

Don’t you remember when you were young, and you wanted to set the world on fire?

Somewhere deep down, I know you do.

And don’t you remember when we were young, and we wanted to set the world on

fire?

'Cause I still am, and I still do.

Make no mistake, we are not afraid

To bear the burden of repeating

What they’re thinking anyway.

Let’s raise the stakes

On the bet we made.

Let’s decide to be the architects,

The masters of our fate.

Yeah, we still believe in all the things that we stood by before.

(That we stood by before.)

And after everything we’ve seen, there may be even more.

I know we’re not the only ones and we were not the first.

(We were not the first.)

And unapologetically we stand behind each word.

Zijn er hier geen strijders meer?

Zijn wij de generatie waarop we hebben gewacht?

Of zijn we geduldig aan het branden, wachtend om gered te worden?

Onze helden, onze iconen zijn milder geworden met de jaren.

Volgens regels die ze ooit niet gehoorzaamden.

Ze worden nu geleid toen ze vroeger de weg wijzen

Geloof je nog steeds in alle dingen waar je eerder achter stond?

(Dat je eerder hebt gestaan.)

Sta je in de frontlinie of houd je thuis de score bij?

Wil je de laag van de stenen zijn die je lot bezegelt?

(Bakstenen die je lot bezegelen.)

Zou je liever de architect zijn van wat we zouden kunnen creëren?

(Gaan!)

Ze legden de blauwdrukken neer,

Ze goten een basis neer

Concrete oplossingen om ons verval te vertragen.

Maar als ze weg zijn

Wie de fuck gaat zijn plaats innemen?

Ja, zal het de cynicus zijn, de critici in overvloed?

Het cliché apathisch, flauwgevallen op de vloer

De vertrouwende medeplichtige die collectief negeert

Geloof je nog steeds in alle dingen waar je eerder achter stond?

(Dat je eerder hebt gestaan.)

Sta je in de frontlinie of houd je thuis de score bij?

Wil je de laag van de stenen zijn die je lot bezegelt?

(Bakstenen die je lot bezegelen.)

Zou je liever de architect zijn van wat we zouden kunnen creëren?

Weet je niet meer toen je jong was en je de wereld in vuur en vlam wilde zetten?

Ergens diep van binnen weet ik dat je dat doet.

En weet je niet meer toen we jong waren, en we wilden de wereld aanzetten?

vuur?

Want dat ben ik nog steeds, en dat doe ik nog steeds.

Vergis je niet, we zijn niet bang

Om de last van herhalen te dragen

Wat ze toch denken.

Laten we de inzet verhogen

Op de weddenschap die we hebben gedaan.

Laten we besluiten om de architecten te zijn,

De meesters van ons lot.

Ja, we geloven nog steeds in alle dingen waar we eerder achter stonden.

(Dat we eerder hebben gestaan.)

En na alles wat we hebben gezien, is er misschien nog meer.

Ik weet dat we niet de enigen zijn en we waren niet de eersten.

(We waren niet de eersten.)

En onbeschaamd staan ​​we achter elk woord.