Eight Bells - Ricky Warwick

The river called my people here

With faith and hope I dream

Built this as an outpost

Just to hear the eagle scream

I watched it rise and touch my sky

That mask the very sun

I listen to the doubters

That claimed it can’t be done

I’ve nothing more to give to you

My body tired and sore

My fists are broke and bloody

From punching bedroom doors

For I told you we’d have better days

Wrapped up against the cold

When hunger roared from deep inside

And hatred blocked our own

I spent all my golden years

Trying to wear this thorny crown

Seems I’m rearranging deck chairs now

On a ship that’s going down

On a ship that’s going down

I don’t know who I tried to fool

It surely wasn’t you

The crying when your heart was weak

Told me every lie was true

These papers in a pocket

Of the coat your Father wore

We have one last chance at anything

Far away from Erin Shore

I spent all my golden years

Trying to wear this thorny crown

Seems I’m rearranging deck chairs now

On a ship that’s going down

On a ship that going down

Don’t let go

Don’t let go

Hold on and carry us on

Don’t let go

Don’t let go

Hold on and carry us on

The ancient kings and towns of Yore

Crossed Ireland in a day but our roads stretched

Out for ever when we chose to run away

For no more than a minute

As the ropes slipped off the quay

I tasted our tomorrow

In the stillness of the sea

I spent all my golden years

Trying to wear this thorny crown

Seems I’m rearranging deck chairs now

On a ship that’s going down

On a ship that’s going down

Don’t let go

Don’t let go

Hold on and carry us on

Don’t let go

Don’t let go

Just hold on and carry us on

No don’t let go

Don’t let go

Hold on and carry us on

De rivier heeft mijn mensen hier geroepen

Met geloof en hoop droom ik

Dit gebouwd als een buitenpost

Gewoon om de adelaar te horen schreeuwen

Ik zag het opkomen en mijn hemel aanraken

Die de hele zon maskeren

Ik luister naar de twijfelaars

Dat beweerde dat het niet kon

Ik heb je niets meer te geven

Mijn lichaam moe en pijnlijk

Mijn vuisten zijn gebroken en bloederig

Van het ponsen van slaapkamerdeuren

Want ik zei toch dat we betere dagen zouden hebben

Ingepakt tegen de kou

Toen de honger van binnenuit brulde

En haat blokkeerde die van ons

Ik heb al mijn gouden jaren doorgebracht

Ik probeer deze doornige kroon te dragen

Het lijkt erop dat ik de ligstoelen nu aan het herschikken ben

Op een schip dat aan het zinken is

Op een schip dat aan het zinken is

Ik weet niet wie ik voor de gek heb proberen te houden

Jij was het zeker niet

Het huilen toen je hart zwak was

Zei me dat elke leugen waar was

Deze papieren in een zak

Van de jas die je vader droeg

We hebben nog een laatste kans op alles

Ver weg van Erin Shore

Ik heb al mijn gouden jaren doorgebracht

Ik probeer deze doornige kroon te dragen

Het lijkt erop dat ik de ligstoelen nu aan het herschikken ben

Op een schip dat aan het zinken is

Op een schip dat ten onder gaat

Laat niet los

Laat niet los

Wacht even en draag ons voort

Laat niet los

Laat niet los

Wacht even en draag ons voort

De oude koningen en steden van Yore

Doorkruist Ierland in een dag, maar onze wegen waren lang

Voor altijd weg toen we ervoor kozen om weg te rennen

Niet langer dan een minuut

Toen de touwen van de kade gleden

Ik heb onze morgen geproefd

In de stilte van de zee

Ik heb al mijn gouden jaren doorgebracht

Ik probeer deze doornige kroon te dragen

Het lijkt erop dat ik de ligstoelen nu aan het herschikken ben

Op een schip dat aan het zinken is

Op een schip dat aan het zinken is

Laat niet los

Laat niet los

Wacht even en draag ons voort

Laat niet los

Laat niet los

Wacht even en draag ons voort

Nee laat niet los

Laat niet los

Wacht even en draag ons voort