ATEMZUG - Richter, Konsti

Es sind Geschichten die das Leben schreibt

Wir dachten bis in alle Ewigkeit, doch der Teufel sucht dir die Gelegenheit

Denn heute weiß ich, dass mit uns konnte kein Märchen sein

Ganz am Anfang war das wenig viel

Doch niemand wusste ganz genau wohin der Regen zieht

Es tut mir leid, dass ich den Sturm nicht mehr verhindern konnte

Doch aus der dicken Luft wurd' eine Gewitterwolke

Ich kann heut atmen, denn die Luft ist rein

Was niemals war kann noch passieren, aber es muss nicht sein

Ich komm schon klar, hast du kapiert, ich will nicht lustig sein

Und hab die Narben schon kaschiert, weil ich die Schuld nicht teil'

Du hast es hin und mir dann vorgeworfen, doch dabei nie bedacht wofür die

ganzen Worte sorgen

Denn du warst blind, doch konntest immernoch die Lücken sehen

Was ich dir gab hast du genomm', doch nie zurückgegeben

Mein Herz, es brennt, getränkt von meiner Liebe zu dir

Mein Herz verdrängt, betäubt durch seine Wunden von dir

Mein Herz erkennt und pumpt den letzten Funken in’s Blut

Denn Schatten und Licht trennen nur mein Atemzug

Und denk jetzt nicht, dass ich daran verbitter'

Ich mach das nicht für mich, ich mach, dass du dich dran erinnerst

Dass du verstehst worum es geht, du wolltest weg, doch bist noch in der Gegend

unterwegs

Ich war lediglich Plan B, «geh mir aus dem Weg» war deine Antwort als ich dich

gebeten hab mich zu verstehen

Du bist ein Drama ohne Happy End, weil du jedes Mal nur an dich selber denkst

Ja, ich bin kaputt gegang', doch bau mich auf, tausch mich aus (bitte tausch

mich aus)

Ich wollte gehen, doch hab es immer wieder nicht geschafft

Weil dein Lachen mich schon innerlich vergiftet hat

Ich war mir sicher, dass du mich nicht lieben lässt

Doch mit verschränkten Armen hält man sich an niemand fest

Gib mir den Stift und einen Block, ich krieg dich aus der Wohnung,

aber nicht aus meinem Kopf

Mein Herz, es brennt, getränkt von meiner Liebe zu dir

Mein Herz verdrängt, betäubt durch seine Wunden von dir

Mein Herz erkennt und pumpt den letzten Funken in’s Blut

Denn Schatten und Licht trennen nur mein Atemzug

Mein Herz es brennt, mein Herz verdrängt, mein Herz erkennt

Das Leben lässt dir nicht nur diese eine Wahl

Oh, du stehst, oh, du fällst und leidest Höllenqualen

Klammerst dich nur noch an die Hoffnung, dass der Bann endlich bricht

Doch zwischen Schwäche und Mut liegt nur ein Atemzug

Dit zijn verhalen die het leven schrijft

We dachten voor de eeuwigheid, maar de duivel zoekt jou de kans

Want vandaag weet ik dat er bij ons geen sprookje kan zijn

In het begin was het niet veel

Maar niemand wist precies waar de regen heen ging

Het spijt me dat ik de storm niet meer kon voorkomen

Maar de dikke lucht veranderde in een onweerswolk

Ik kan vandaag ademen omdat de lucht helder is

Wat nooit was kan nog steeds gebeuren, maar het hoeft niet zo te zijn

Het komt wel goed met me, je snapt het, ik wil niet grappig zijn

En ik heb de littekens al bedekt omdat ik de schuld niet deel

Je beschuldigde me er toen van, maar dacht nooit na waar ze voor waren

hele woorden zorgen maken

Omdat je blind was, maar toch de gaten kon zien

Je nam wat ik je gaf, maar gaf het nooit terug

Mijn hart, het brandt, gedrenkt in mijn liefde voor jou

Mijn hart onderdrukt, verdoofd door zijn wonden van jou

Mijn hart herkent en pompt de laatste vonk in het bloed

Want alleen mijn adem scheidt schaduw en licht

En denk nu niet dat ik er bitter over ben'

Ik doe dit niet voor mij, ik laat je het onthouden

Dat je begrijpt waar het over gaat, je wilde weg, maar je bent toch in de buurt

op weg

Ik was gewoon plan B, "ga uit mijn weg" was je reactie toen ik je zag

vroeg me om te begrijpen

Je bent een drama zonder happy end omdat je elke keer alleen maar aan jezelf denkt

Ja, ik brak, maar bouw me op, ruil me (ruil alsjeblieft)

ik af)

Ik wilde gaan, maar ik kon het keer op keer niet maken

Omdat je lach me van binnen al vergiftigd heeft

Ik was er zeker van dat je me niet van je zou laten houden

Maar met gekruiste armen houd je niemand vast

Geef me de pen en een schrijfblok, ik haal je uit het appartement

maar niet uit mijn hoofd

Mijn hart, het brandt, gedrenkt in mijn liefde voor jou

Mijn hart onderdrukt, verdoofd door zijn wonden van jou

Mijn hart herkent en pompt de laatste vonk in het bloed

Want alleen mijn adem scheidt schaduw en licht

Mijn hart brandt, mijn hart verdringt, mijn hart herkent

Het leven geeft je niet maar één keuze

Oh je staat, oh je valt en lijdt de hel

Gewoon vasthouden aan de hoop dat de betovering eindelijk zal breken

Maar er is slechts een ademtocht tussen zwakte en moed