Yo Soy el Recuerdo - Ricardo Montaner

Yo le puse luz a tu candil

y llené de piedritas tu cornisa

Eran mías las huellas, de los pies en la arena

y son mías las huellas del amor de tu vida

Yo puse una almohada en el sofá

para verte escribiéndome poemas

Eran mías las alas que rodeaban tu pecho

y son mías las alas, que volaron con tus sueños

Yo soy el recuerdo inmenso

tan grande que hasta soy presente

no puedo sacarte de mi mente

ni arrancarme el alma

Yo soy el recuerdo eterno tan inolvidable

soledad y luna llena, nostalgia en el aire

Yo fui una semilla en campo abierto

(yo crecí por ti)

Y crecí en mil flores a tu alrededor

(y te acompañé)

Embotellando sueños, para tirarlos al mar

y juntos construimos, este amor que ya es eterno

Yo soy el recuerdo

Ik doe licht in je lamp

en ik vulde je kroonlijst met kiezelstenen

De voetafdrukken waren van mij, van de voeten in het zand

en de voetafdrukken van de liefde van je leven zijn van mij

Ik leg een kussen op de bank

om te zien dat je me gedichten schrijft

De vleugels die je borst omringden waren van mij

en de vleugels zijn van mij, die vlogen met je dromen

Ik ben het immense geheugen

zo groot dat ik er zelfs bij ben

ik krijg je niet uit mijn gedachten

noch mijn ziel eruit scheuren

Ik ben de eeuwige herinnering zo onvergetelijk

eenzaamheid en volle maan, nostalgie in de lucht

Ik was een zaadje in het open veld

(Ik ben voor jou opgegroeid)

En ik groeide in duizend bloemen om je heen

(en ik ging met je mee)

Dromen bottelen, om ze in zee te gooien

en samen bouwen we aan deze liefde die al eeuwig is

ik ben de herinnering