Entre Las Ramas - Ricardo Montaner

Es tan corto el amor y es tan largo el olvido

Más allá de los albores de mi sol

Que maquillan naranja el mar

Que de tarde te alejan más

Porque tu ausencia será larga

Casi como eternidad

Dame una mañana apenas para soportar

El canto mudo de los pájaros que gritan

Que no dejes que me quede así

Oculto entre las ramas y sin tí

En tu sed de libertad

No bastaba con mis alas

Si desiertas mis abrazos de tu piel

Si me arrancas de raíz

Que me queda para después

Liefde is zo kort en vergetelheid is zo lang

Voorbij de dageraad van mijn zon

Dat maakt de zee oranje

Dat ze je later verder weg brengen

Omdat je afwezigheid lang zal duren

bijna als de eeuwigheid

Geef me een ochtend om te verdragen

Het stille lied van de vogels die huilen

Laat me niet zo blijven

Verscholen tussen de takken en zonder jou

In je dorst naar vrijheid

Mijn vleugels waren niet genoeg

Als je mijn knuffels van je huid verlaat

Als je me ontwortelt

wat blijft er over voor later?