Respirando la Luna (Voy A Respirar) - Ricardo Montaner

Voy a llenarte, amor,

De azul la vida

Y me ir contigo hasta la laguna.

Habr un aroma

Para cada beso y mil caricias,

Suaves como espumas.

Voy a colgarte, amor,

Una gran sonrisa,

Por donde corre el rimel cuando lloras.

Voy a llenarte, amor,

Con aire y selva

Y ser laurel lo que fue hiedra.

Respirar profundo la luna,

Para que el alma se me vuelva blanca,

Para llenar de noche mi romance,

Para rociar mi corazn de calma.

Respirar muy hondo la luna,

Para soplarte estrellas en el pelo,

Para sentir el cielo en mi suspiro,

Para dejar sin aire al mismo aire.

Y mojar la lluvia nuestro abrazo,

Y pasear en tu cara la llovizna.

Quizs querramos esperar que aclare

O hablar bajito y respirar la luna.

Respirar profundo la luna,

Para que el alma se me vuelva blanca,

Para llenar de noche mi romance,

Para rociar mi corazn de calma.

Respirar muy hondo la luna,

Para soplarte estrellas en el pelo,

Para sentir el cielo en mi suspiro,

Para dejar sin aire el mismo aire…

Ik ga je vullen, liefde,

het leven is blauw

En ik ga met je mee naar de lagune.

Er zal een geur zijn

Voor elke kus en duizend strelingen,

Zacht als schuim.

Ik ga je ophangen, liefje,

Een grote glimlach,

Waar loopt de mascara als je huilt?

Ik ga je vullen, liefde,

Met lucht en jungle

En om laurier te zijn wat klimop was.

Adem diep de maan,

Zodat mijn ziel wit wordt,

Om mijn romantiek 's nachts te vullen,

Om mijn hart met rust te besprenkelen.

Adem heel diep de maan,

Om sterren in je haar te blazen,

Om de lucht in mijn adem te voelen,

Om de lucht zelf zonder lucht te laten.

En nat de regen onze omhelzing,

En loop de motregen op je gezicht.

Misschien willen we wachten tot het duidelijk is

Of spreek zacht en adem de maan in.

Adem diep de maan,

Zodat mijn ziel wit wordt,

Om mijn romantiek 's nachts te vullen,

Om mijn hart met rust te besprenkelen.

Adem heel diep de maan,

Om sterren in je haar te blazen,

Om de lucht in mijn adem te voelen,

Om de lucht zelf zonder lucht te laten...