Penumbras - Ricardo Montaner

La noche se perdió en tu pelo

La luna se aferró a tu piel

Y el mar se sintió celoso

Y quiso en tus ojos estar él también

Tu boca sensual peligrosa

Tus manos la dulzura son

Tu aliento fatal, fuego lento

Que queman mis ansias y mi corazón

Ternuras que sin prisa apuras

Caricias que brinda el amor

Caprichos muy despacio dichos

Entre la penumbra de un suave interior

Te quiero y ya nada importa

La vida lo ha dictado así

Si quieres yo te doy el mundo

Pero no me pidas que no te ame así

Si quieres yo te doy el mundo

Pero no me pidas que no te ame así

Que no te ame así

Que no te ame así

De nacht was verloren in je haar

De maan klampte zich vast aan je huid

En de zee voelde jaloers

En hij wilde ook in jouw ogen zijn

Jouw gevaarlijke sensuele mond

Je handen zijn de zoetheid

Je dodelijke adem, langzaam vuur

Dat branden mijn verlangens en mijn hart

Tederheid die je haast zonder haast

Liefkozingen die liefde biedt

Heel langzaam gesproken grillen

Tussen de somberheid van een zacht interieur

Ik hou van je en niets doet er meer toe

Het leven heeft het zo gedicteerd

Als je wilt, zal ik je de wereld geven

Maar vraag me niet om niet zo van je te houden

Als je wilt, zal ik je de wereld geven

Maar vraag me niet om niet zo van je te houden

Dat ik niet zo van je hou

Dat ik niet zo van je hou