Doce Y Media - Ricardo Montaner

En la sonrisa de la gente busco compañía

En el ruido de los autos de las doce y media

Tomo café negro, veo libros tontos

Tontos libros tontos, para un pobre tonto

Que mato el amor…

En la cornisa de la vida comienza esta historia

Que comienza o termina justo doce y media

Busco un dia malo para ver como es

Malo un dia malo para un tipo malo

Que mato el amor…

Junto a mi soledad, cenando te recuerdo

No se si llegue no se

No se si estoy yendo

Junto a mi soledad rompo en silencio

No se si gritar no se

No se si estoy muerto

En los apenas de mi vida, apenas respiro

Apenas me fijo son las doce y media

Buscaba un dia malo y ya se como es

Malo un dia muy malo

Me mata la sed

Junto a mi soledad, cenando te recuerdo

No se si llegue no se

No se si estoy yendo

Junto a mi soledad rompo en silencio

No se si gritar no se

No se si estoy muerto

En los apenas de mi vida, apenas respiro

Apenas me fijo son las doce y media

Junto a mi soledad, cenando te recuerdo

No se si llegue no se

No se si estoy yendo

Junto a mi soledad rompo en silencio

No se si gritar

No se si estoy muerto

In de glimlach van de mensen zoek ik gezelschap

In het lawaai van auto's om half twaalf

Ik drink zwarte koffie, ik kijk naar gekke boeken

Domme domme boeken, voor een arme dwaas

Die liefde doodde...

Op de rand van het leven begint dit verhaal

Dat begint of eindigt net half twaalf

Ik zoek een slechte dag om te zien hoe het is

Slecht een slechte dag voor een slechterik

Die liefde doodde...

Naast mijn eenzaamheid, tijdens het avondeten herinner ik me jou

Ik weet niet of het zal aankomen Ik weet het niet

Ik weet niet of ik ga

Samen met mijn eenzaamheid breek ik in stilte

Ik weet niet of ik moet schreeuwen, ik weet het niet

Ik weet niet of ik dood ben

In de nauwelijks van mijn leven adem ik nauwelijks

Ik merk amper dat het half twaalf is

Ik was op zoek naar een slechte dag en ik weet al hoe het is

slecht een heel slechte dag

dorst doodt me

Naast mijn eenzaamheid, tijdens het avondeten herinner ik me jou

Ik weet niet of het zal aankomen Ik weet het niet

Ik weet niet of ik ga

Samen met mijn eenzaamheid breek ik in stilte

Ik weet niet of ik moet schreeuwen, ik weet het niet

Ik weet niet of ik dood ben

In de nauwelijks van mijn leven adem ik nauwelijks

Ik merk amper dat het half twaalf is

Naast mijn eenzaamheid, tijdens het avondeten herinner ik me jou

Ik weet niet of het zal aankomen Ik weet het niet

Ik weet niet of ik ga

Samen met mijn eenzaamheid breek ik in stilte

Ik weet niet of ik moet schreeuwen

Ik weet niet of ik dood ben